Ga naar de inhoud

Midwinterslingers

Het leven is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen?!?! Ik las het net op een kookwebsite waarheen ik was gevlucht na het wegleggen van de in ellende gemarineerde ochtendkrant: getver, een nieuwe virusvariant in het (amper nog) Verenigd Koninkrijk en de zoveelste doodlijn over Deal of No Deal is verstreken.

Nee, van de buitenwereld hoeven we het niet te hebben op deze kortste dag van het jaar. En van het weer evenmin. In de woorden van John Donne (1572-1631): The sun is spent, and now his flasks / Send forth light squibs, no constant rays (‘A Nocturnal upon St. Lucy’s Day’). De uitgeputte zon heeft niet meer de fut echte stralen te versturen en sputtert maar wat.

Dus ik begrijp iedereen die de twee kneuterige, goedbedoelde slingertje die ik vandaag ophang, op voorhand wil versnipperen en in de allesbrander gooien. De eerste is misschien het lastigst te proberen, hoewel… Hoeveel duizenden diaprojectors zouden er nog winterslapen op vlieringen en in rommelhokken? Wij leenden er een van overbuurman Paul en voerden die het allegaartje dia’s uit de jaren ’60, ’70 en ’80 van mijn moeder. Het had wat voeten in de aarde, maar toen zoemde het apparaat nostalgisch en klonk het ritmische geklik als vanouds. Lachen of kreunen als de zoveelste afbeelding ondersteboven verscheen deden we ook nog. En wat had ik oogverblindend wit haar op mijn twaalfde! Het meisje rechts is mijn zusje.

Ten slotte een van de culinaire lichtpuntjes van deze week: in het kader van de midwinterverknussing maakte ik kandeel. Een drankje dat traditioneel wordt toegediend als opkikkertje op het kraambed. Met suiker, citroenrasp, kruidnagel, kaneel, veel eierdooiers en witte wijn. Au bain marie, altijd leuk! Een boreling en een verzwakte jonge moeder waren zo snel niet voorhanden, dus we dronken het zelf. Eerst warm, later koud (Het drankje, niet wij).

Op het leven! Op de slingers!


 

3 reacties op “Midwinterslingers”

  1. Ja, lekker Marius. Op Curaçao, waar we 30 kippen hadden en dus genoeg dooiers maakte ik regelmatig Advocaat. Hier zijn we op de bramenlikeur overgestapt. Proost.

  2. Ik heb mijn Spaanse vrouw een fles advocaat gegeven, maar ze vindt het alleen lekker gemixt met warme melk. Het heeft nog geen naam, misschien Crema de Abagado?

  3. De woorden ‘verzwakte jonge moeder’ doen mijn bloed sneller stromen. Het zal de drank zijn. Goed jaar types!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *