Geen bommetje?

Het epicentrum van het vuurwerkgeweld in Haarlem lag deze jaarwisseling niet in de Pijlslaan, de Nobelstraat of bij restaurant Le Mortier. Evenmin (nu mag de fantasie even!) in de Kortelontsteeg, langs de Detonatorweg in de Waarderpolder, of bij het TNT-afhaalpunt in de Granatenbuurt. Nee, het was in de brave… Weltevredenstraat, waar de oliebollen van schrik uit de schaal (niet van Richter) sprongen en verschillende ruiten sneuvelden door een vuurwerkbom.

Zelf moest ik op Oudejaarsdag door het fietstunneltje onder de Randweg bij de Stuyvesantstraat. Ik naderde behoedzaam en hield voor de zekerheid even in alvorens de eerste trede omlaag te nemen. Op datzelfde ogenblik klonk een ongehoord krankzinnig harde explosie en vier jochies werden (als door de drukgolf) vanuit de mond van de tunnel de trap op gedreven. Ik (boos, BOA inside) versperde ze de weg. “Wij w-w-waren het niet, meneer, w-w-wij waren het niet!” Half jammerend. Zijn vriendje (eveneens ontredderd) grabbelde in zijn binnenzak en produceerde wat vuurwerk van het laagste kaliber. “Wij hebben alleen deze. Zij hebben het gedaan! Daar!!” Hij wees naar de overkant van de Randweg, waar twee sinistere figuren in het zwart (al dan niet geblakerd) zich uit de voeten maakten.

“Die zijn ook verboden!” zei ik bars tegen de knul met de rotjes, zonder over te gaan tot een burgerarrest. Toen het in de tunnel stil bleef, begaf ik me naar beneden. Een dikke, bruinzwarte walm likte aan het plafond. De doorgang bleek niet versperd door puin. Uit de rook dook een man op met een aangelijnde hond. Ik was gerustgesteld en waagde het er ook op.

P.S. Gisteren wandelden wij door het Bloemendaalse Bos. De bewoners leken een Witte Kerst voor zichzelf te hebben georganiseerd, zonder dat Haarlem daar weet van had! Standsverschil moet er zijn. Er steeg damp uit de bodem op en samen met de druppels aan de takken leverde dat een prachtige aanblik. Kijk, zo ziet 2021 eruit! (Zoek zelf het verschil met de foto hierboven uit 2020.)