Wikken en wegen

We kunnen kort zijn over de toestand: het is allemaal ruk. Prut, flut, kut (met peren). Pet, naatje, (zwaar) balen, bagger, kloten (van de bok), (knap) waardeloos, (3x) nix, knudde (met een rietje). Weinig soeps en sop zonder kool.

Doe ik zo recht aan de stemming in het land? In jullie hoofd? En zo ja, moet ik dan mismoedig meemineuren? Door het hier niet over de avondklok te hebben, maar alvast over de middagklok, die half maart vermoedelijk wordt ingesteld? Daar doe ik toch niemand plezier mee?

Daar komt bij – ik durf het haast niet op te schrijven – hier thuis is de sfeer tamelijk goed. We mesten kasten uit, versnipperen, inventariseren. Wat is emotionele of materiële ballast, wat nemen we mee, wat blijft achter? Wikkend (figuurlijk) en (letterlijk) wegend doen we onverwachte vondsten.

Een geïllustreerde Engelse uitgave van Japanse gedichten, op crêpepapier (verbazingwekkend licht). Poetical Greetings from the Far East, gekozen door K. Florenz (in het Duits). Gedrukt in Tokio door uitgeverij Hasegawa in 1896. De huisdichteres weet nog van wie ze het boek kreeg, dus dan mag het niet weg. Los daarvan, het is prachtig.

Confucius Misunderstood

Confucius saith: For three years long, a son
Should mourn his father’s death, nor in those years
Begin new undertakings. Did he mean
That yonder fool, for these long years should let
The rain come dripping through the unmended roof?

Bij bol.com is het niet te bestellen, dus waarschijnlijk is het vrij zeldzaam.

P.S. De metafoor ‘licht aan het eind van de tunnel’ die zo vaak wordt gebruikt, herinnerde mij aan een oud RaDa-stukje over een echte tunnel in Engeland. Niet geschikt voor claustrofoben! Tunnelvaarders.