Bij een parkeerplaats aan de Parklaan hield ik de pas in om een foto te maken van de tekst ‘Mondkapje op is zelfmoord’. Na de rechterlijke uitspraak van gisteren bekijk je alles van Viruswaanheid / Viruswaarzin toch weer met andere ogen.
Er naderden twee mannen, diep in gesprek. De langste, de woordvoerder droeg een wollen muts strak over de schedel. Hij had het postuur van Tommy Wieringa, de sonore stem van Tommy Wieringa en nee, het was niet T.W.
“Dat is natuurlijk ook maar een construct…” poneerde hij toen hij mij achterlangs passeerde.
Daar hou ik nou van! Met zo’n zeldzaam woord dat langsvliegt ben ik even blij als met een kneu of een ransuil. Dus toen ik de mannen bij het Kenaupark inhaalde, kon ik mijn grote sneb weer eens niet houden. “Wat leuk, zojuist heb ik dankzij u het woord ‘construct’ voor het eerst in het wild gehoord.”
De man keek mij aan met de ernst van Tommy Wieringa. Had ik hem gestoord in een volzin waar hij 700 meter geleden aan begonnen was? “Het gaat over tijd.” Hij begon enigszins wrevelig aan een beknopte uitleg, Maar ik hoefde geen hoorcollege; ik wimpelde hem af, wat niet in goede aarde viel. Bars deed hij nóg een poging. Ik hief mijn handen in onschuld en versnelde mijn pas. Sorry! (Ernst is ook maar een construct.)
Verderop – ik slenterde inmiddels – zwommen mijn gedachten alle kanten tegelijk op en toen er ook nog in de verte een ambulancesirene klonk, botste ik tegen een lantaarnpaal op. Zacht gelukkig, die ambulance had ik niet nodig. En nóg een bof: die namaak-Tommy was al uit zicht. Zo’n unieke kans om mij het verschil tussen een ‘ construct’ en een ‘constructie’ uit te leggen, zou hij met beide handen hebben aangegrepen.