Dozen

Spulluh, spulluh, spulluh – wij moeten do-zuh vulluh… Voor een caranavalshit is het te laat, maar dozijnen verhuisdozen vullen ons leven momenteel. In een eerdere fase – zeg drie weken terug – lieten we het verleden zachtkens door onze vingers glijden en dobberden we gelukzalig op de weemoed die oude fotoalbums en schriftjes opriepen.

Nu moet het werk AF. We tellen de dagen AF. De oogleden schrijnen van oud huisstof, de handen zijn rauw van het sjouwen; we zijn opgehouden met vernuftig passen en meten. Liefst zou ik al die grillig gevormde objecten (schemerlampen, wekkers, sculptuurtjes) aanstampen en in de blender verpulveren om zo het inpakproces te bespoedigen. En dan een trage afscheidswandeling door Haarlem maken.

Zelfs als we al een ommetje maken, blijft de geest zich afvragen of er nog genoeg etiketten zijn, of bubbeltjesplastic. Onderweg blijven we obsessief speuren naar artikelen die óók nog mee moeten. Geen ruimte voor nostalgie en omzien!

En dat terwijl de kleinste hummels tegenwoordig al hun levensjaren evalueren, alsof ze werken aan hun autobiografie. In de Velserstraat zag ik in een klaslokaal deze mok. KLEUTER ZIJN BIJ JULLIE WAS VET. Misschien dat andere memo-mokken uit de vensterbank zijn verwijderd (‘Kleuter zijn bij jullie was ‘pet / een teleurstellende periode vergeleken bij mijn zuigelingschap / intellectueel weinig bevredigend’), maar het gaat mij om het zelfbeschouwende karakter van zo’n tekst.

Beste lezers, de komende tien dagen verschijnt het RaDa niet en dan (Ziggo / wifi volente) pakken we de draad weer op. Vóór woensdag praat ik jullie nog wel bij over de bloemlezing Dagklad, de Haarlemse jaren, die in augustus of september verschijnt. De voorintekening gaat weldra beginnen. Dus kijk hier binnenkort weer eens, of beter nog, abonneer je via de ‘subscribe’ knop hieronder.