Ik heb het niet uit de krant, maar Nuel Gieles schijnt / lijkt / blijkt niet meer voor het Haarlems Dagblad te schrijven.
Hier verzaak ik willens en wetens mijn journalistieke plicht (hoor en wederhoor, fact-checking, de koele duik in 40 jaar HD-archieven, de CAO voor dagbladjournalistiek uitpluizen) en laat het bij deze droeve constatering: Nuel Gieles schijnt / lijkt / blijkt niet meer voor het Haarlems Dagblad te schrijven.
Wellicht heeft Nuel iets misdaan, wellicht heeft hij iets nagelaten (ik wil het niet weten); misschien kon of wilde hij niet meer mee (met taalkundige modes, digitale ontwikkelingen, een nieuwe managementcultuur) en was zijn tijd gekomen, zoals ieders tijd onherroepelijk komt, zelfs die van de meest toegewijde, loyaalste Haarlemst-lievendste medewerker.
Iemand met zo’n respectabele staat van dienst als Nuel verdient een eigen afscheidskatern. Met een interview waarin hij nostalgische anekdotes mag opdissen uit de tijd dat de huidige hoofdredacteur of -teuse nog ongeboren was, over de groten van weleer. Zijn onnavolgbaarste, meest archaïsche volzin druk je omkaderd af, je laat een karikatuur van hem tekenen in 19e-eeuwse stijl (broze gestalte met ongetemde krullenbos, herenrijwiel en lederen tas). Voeg er een reprise aan toe van zijn beste ’60 seconde’- afleveringen. Doe het ter ere van hemzelf en doe het voor lezers voor wie Nuel Gieles een van de steeds schaarsere ‘gezichten’ van de krant is.
Nuel Gieles schijnt / lijkt / blijkt niet meer voor het Haarlems Dagblad te schrijven. Er wordt niet gecorrespondeerd over ‘personele zaken’ begreep ik van iemand die een ingezonden brief geplaatst probeerde te krijgen om hem te bedanken voor zijn vele bijdragen. Ze laten hem oplossen in het niets?!?
De afgelopen 16 jaar mocht ik het HD bij gelegenheid graag een beetje kietelen en plagen. De tijd voor goedmoedige spot schijnt / lijkt / blijkt echter voorbij. Grote Broer, zo ga je niet met mensen en je eigen geschiedenis om. Dus ik zeg het zo bot als kennelijk nodig is: dit is dom en kortzichtig, kil en hardvochtig. Maak het goed!
[Lees ook Gieles-tracker en mijn voordracht voor het Historisch Café over mijn haat-liefdeverhouding met het HD ]
Hear, hear! Een afscheidkatern voor Nuel? En… Uh? is ie weg?
Erg mee eens!
Amen!
Dit is VERSCHRIKKELIJK !
Een GROOT GEMIS !
Nuel schreef zo geweldig over diverse vormen van kunst !
Nuel , WAAR BEN JE ?
Helemaal eens, dit verdient hij niet.
En heeft Paul Lips er ook de brui aangegeven?
Wel beschamend.
Hoera voor Nuel..
Nuel, ‘onze man in Haarlem’ weggefilterd door de krant die hij voedde met kunst en cultuur. Die hij jarenlang trouw en onvervaard als steeds diende en doordrong tot in de haarvaten van het Haarlemse culturele leven. Groots moet zijn afscheid klinken zodat men later met trots zal zeggen : ik heb nog met hem gewerkt. Ik kende de hem!! En zodat wij, zijn onderwerpen van weleer kunnen zeggen: hij schreef ook over mij!
Dank lieve Nuel, houd moed!
Michèle
Het is ronduit onbeschoft hoe Grote Broer met Nuel is omgegaan. Nuel was als journalist een sieraad voor de Nederlandse taal en de Haarlemse kunst. Ik koester onze mooie herinneringen.
Harmen Malderik
Als oude(re) broer heb ik natuurlijk Nuel altijd gevolgd, voor zover de jammerlijke betaalmuur van het Haarlems Dagblad me tenminste niet in de weg zat. Nuel is van jongs af aan een natuurtalent geweest; niet alleen als schrijver (“toen was er ineens een enorme knal”, 6 jaar oud), maar ook als nieuwsgierig mens. Nieuwsgierig naar anderen en naar de (culturele) verschijnselen in de wereld om hem (& ons) heen. En veel mensen van velerlei kunne zijn hem daarvoor dankbaar, zoals ook hier blijkt. Nuel heeft (voor weinig of niets) eenieder heel veel gegeven, omdat hij er is en omdat hij daaraan zo mooi en goed kan vormgeven. Ik denk dat we (jullie) nog niet van hem af zijn en zo moet het horen! Al het andere is Een Schande!
Hans Gieles – mei 2021 – Amsterdam