Trasplakkers

Ineens is de rek eruit. Dan trekt zo’n woord het niet langer en gaat er iets verloren. Een lettergreep, het bijbehorende beeld, mijn vermogen het nog langer serieus te nemen.

De meeste woorden kunnen best veel hebben, maar er is een grens aan overgebruik (erosie, inflatie of andere vormen van ‘heavy duty’). Dan wekt het niets anders meer op dan ergernis.

Ter zake: mag er een nieuwe terrasbelasting komen? Met spoed? Bij iedere gebruiker van het woord ‘terras’ wordt automatisch €3,50 van de rekening afgeschreven. De prijs van een terrasbiertje, zeg maar, en van de opbrengst lossen we dan in twee weken de staatsschuld af. Waarbij ik uitga van 93% trashunkeraars in dit land. En ja, bij sommige obsessieve trasadepten kan dat oplopen tot een slordige 500 euro per dag. Degenen die het over niets anders meer willen en kunnen hebben.

Ja, ‘tras’ (sic)! Want zo hoor ik het nu zelf.

De trassen moeten weer open, een trassie pikken, trasverwarming, het aantal trasbesmettingen, trastijgers en -plakkers, trasgemekker, stadsmensen zonder balkon, platje of daktras, trasjesweer, zonnetras, trasmenu, trasseksueel, protrasburgemeester, trasvergunning, tras-trash (tras-gajes), trasvaccinatie (mijn revolutionaire plan waarbij vliegende brigades op de eerste zomerse dag de net geopende trassen afgaan en alle aanwezigen een shot van een vaccin naar keuze toedienen) en trasoverlast.

Niet in de zin van ongewenst straatrumoer; ik heb het over iedereen die het woord dit jaar nog bezigt.

P.S. Reserveer vast je exemplaar van de bloemlezing Dagklad, de Haarlemse jaren