Ga naar de inhoud

Battle of Britain

Het intensieve trainingskamp van 1400 jaar ter voorbereiding op de EK-wedstrijd op Wembley bleek welbesteed.

Iedere overbodige wendbaarheid was uit de Schotse knieën en heupen gefokt ten dienste van het eeuwenoude 10-0-0 systeem (ook wel 0-0-10 genoemd), waarin bij balbezit collectief de kortste weg naar het vijandelijke doel wordt gekozen. In alle ogen gloeide hetzelfde vuur, dat zich uit het Gaelic liet vertalen als ‘mazzel voor die Engelse poofters dat de UEFA-regels kannibalisme niet toestaan’.

Wel enigszins teleurstellend dat er geen roodharigen waren geselecteerd bij de Schotten; hun uniforme kapsel bestond zo te zien uit stugge, door Hoogland-schapen kortgegraasde heide (de meeste Engelse schedels vertoonden daarentegen sporen van decadentie, ijdelheid en de invloed van voetbalmakelaars).

Ik had wat keukenarbeid te doen, dus ik zag de wedstrijd ‘intermittently’ – maar als ik na het roeren of vijzelen terugkwam, was het spelbeeld onveranderd. Er werd gebikkeld en geschoffeld; de Engelsen sloegen geen bres in de onverzettelijkheid van McClonkie, McHeadbutt, Killnillie, Stonewall, O’Buse, McTartan, Boakbag en Fairweatherfoe (misschien zijn dit niet de echte namen, enige subjectiviteit moet de neutrale lezer voor lief nemen in dit verslag). Het stortregende, dat leek me een gunstig voorteken. De Engelsen zwijnden een paar keer; ik duimde voor de Schotten, die sinds The Battle of Bannockburn niet meer zo hadden gebikkeld. Hadden ze hun rugbyteam afgevaardigd?

Gedurende de laatste drie minuten van de reguliere speeltijd was de bal volledig onzichtbaar vanuit alle beschikbare camerahoeken en kampte de VAR met uitvalverschijnselen. Toen de scrimmage / scrum – op anderhalve meter van het Schotse doel –  voorbij was, stond het nog steeds nul-nul. Een morele overwinning op de Premier League-sterren! Jammer dat er geen return in Hampden Park volgde.

In een ideale wereld zou het heilige gras van Wembley voor de verlenging worden volgestort met granietrotsen uit de Hebriden en een paar containers blubber, waarna beide partijen een arsenaal knotsen en dorsvlegels kregen voor de sudden death-fase. Injury time, maar dan anders.

Zo, genoeg geweldsfantasieën voor vandaag en vanaf nu duim ik alleen nog voor balgoochelaars en ideale schoonzoons. Hup Frenkie!

Hoezo Johan Cruyff-courts? Op dit soort speelvelden werken de Schotten aan hun skills.


 

4 gedachten over “Battle of Britain”

  1. Mooi en nauwkeurig verslag. Het was mij eerlijk gezegt niet opgevallen dat 0-0-10 systeem. Dom natuurlijk (is Schots synoniem aan dom?) want die Engelsen hadden er elf.

  2. Ik heb het niet gezien. Door jouw verslag toch een mooie indruk van deze wedstrijd.

  3. Moest ook af en toe denken aan rugby. Had de Schotten meer gegund, zoals onafhankelijkheid en het lidmaatschap van de EU. Zie nog altijd een mogelijkheid voor een United Celtic Republic met geheel Ierland. Lost meteen alle Brexit-onzin van de Zuid-Britten op.

  4. @Cees: De keeper staat altijd op dezelfde plek. Die telt bij de systeem-telling dus niet mee.
    @ Marius: Ik weet dat de tegenstelling Welsh – English wat minder hevig is, maar de Welsh lijken een mooie kans te maken om naar de volgende ronde te gaan. Misschien komen ze daar de Engelsen nog wel tegen. Ze spelen ook wat slimmer dan de Schotten, denk ik.
    Ik verwacht, mocht het tot Engeland – Wales komen, een specifiek op de eigenaardigheden van de Welsh toegespitst verslag!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *