Brief

Ineens werd er een heuse brief bezorgd. Hij bleek afkomstig van een vriendin en was geadresseerd aan de huisdichteres en mij. Een voldragen brief, vier kantjes op ongelinieerd A5-papier, de regels keurig evenwijdig in een zowel verzorgd als efficiënt handschrift. Zwarte inkt, amper doorhalingen.

‘Een ouderwetse brief!’, zo begint hij. En zo was het. En wat een ouderwets genoegen ook om er een te krijgen. De envelop behoedzaam te openen, de brief eerst vluchtig te lezen (gelukkig, geen zwarigheden!) en later met alle aandacht die hij verdiende. Hij was leuk en onderhoudend geschreven in een fijn afwisselend ritme. Na anderhalf kantje een witregel en boven het vervolg stond ‘Volgende ochtend’. Ja, zo deden ze dat vroeger.

De vorige brief die ik kreeg dateert vast al van twintig jaar geleden. Ik ken van die mannen die eindeloze, op 19e-eeuwse leest geschoeide correspondenties voeren, maar zelf heb ik me nooit bijster aangetrokken gevoeld tot het genre. Als beoefenaar, bedoel ik, als consument is het een ander verhaal – ah, ik zie dat het geweldige Letters of Note nu is uitgebreid tot een hele reeks.

Maar nu ligt daar die brief, in afwachting van een passend antwoord. Schrijfpapier was in huis; ook duikelde ik maar liefst drie eerbiedwaardige vulpennen op uit een vergeten la, maar de bijbehorende inktpatronen waren zoek. Dus in arren moede maar een ongebruikte ‘Happy Pen’ van Pelikan uit het plastic gehaald.

Pas nu de mise-en-place gereed is, besef ik wat een intieme bezigheid het schrijven van een werkelijk persoonlijke brief is. Zolang je zit te pennen verplaats je je onophoudelijk in die ander. Wat benieuwt haar, wat roert en vervoert haar, wat kan ik haar beter besparen? Het is een oefening in empathie die we (wij, gemanipuleerde miljoenenmassa) grotendeels wegge-appt en weggechat hebben. De ganzenveer moet terug! Onze digi-bete voorvaderen en – moederen verstonden nog de kunst om…

Volgende ochtend

Ach, laat ik straks eerst die ene brief maar eens schrijven en kijken of ik het nog kan (mijn handschrift is in ieder geval verslechterd). En als ik daarna nog een brede maatschappelijke discussie wil aanzwengelen over sociale media en sociale armoede, meld ik me wel.