Ga naar de inhoud

Uitblijvende provocaties

Je kunt niet alles volgen; de Tour heb ik tot nu toe links laten liggen, evenals Wimbledon en Sea Breeze 2021.

Aan het EK doen 24 landen mee en aan Sea Breeze maar liefst dertig. Gaat er bij jullie al een belletje rinkelen, beste Dagklad-lezers, of liever, gaat er al een torpedootje af? Sea Breeze (Zeebriesje) is een jaarlijkse NAVO-oefening. 32 schepen, 40 vliegtuigen, 18 teams voor speciale operaties en 5000 militairen nemen deel aan het evenement en sinds maandag bevinden die zich in de Zwarte Zee, tot wrevel van de Russen.

Elke mislukte schijnbeweging van Wout Weghorst, iedere minieme verandering in de tactiek van Oranje werd de afgelopen weken door Pierre en Raf en Theo onder de loep genomen; waar waren de panels met bejaarde generaals, onderscheidingen uit de Koude Oorlog fier op de borst? Toen ik vanochtend door de krant lummelde, verslikte ik me akelig in een artikel over Zijner Majesteits Schip Evertsen, het fregat dat vorige week in dezelfde Zwarte Zee bij een ‘patrouille’ bonje had met de Russen en vijf uur lang geïntimideerd werd.

Ik had ineens sterk het gevoel dat er (terwijl ik indolent naar acht achtste finales had gekeken) iets veranderd was in de wereld. Dat ik met het verkeerde spelletje bezig was geweest.

De betrekkingen met de Russen zijn ‘stabiel slecht’ staat er in het NRC-artikel. Toen de Britse HMS Defender vorige week koers zette door de territoriale wateren van de Krim (tot 2014 nog Oekraïense wateren) zouden er door de Russische krijgsmacht waarschuwingsschoten zijn gelost. In de NRC-analyse van het incident kom ik curieuze zinnen tegen als ‘het was de eerste keer dat een westers land op deze manier de annexatie van de Krim ter discussie stelde.’

De ‘discussie’ kreeg nog een merkwaardig staartje. Bij een bushalte in Kent werden (leefde John le Carré nog maar) geheime documenten gevonden over de te verwachten ‘interactie’ met de Russen wanneer het Britse schip de Krim dicht zouden naderen. Men had ook kunnen kiezen voor een onomstreden route, maar die werd verworpen omdat Rusland ‘het uitblijven van een provocatie zou kunnen uitleggen als zwakheid en/of als bewijs dat het VK de annexatie alsnog accepteerde.

Het uitblijven van een provocatie… Ze moesten dus wel provoceren! Wie weet wordt er straks in een tram in Archangelsk een microfilm gevonden waarin staat dat het uitblijven van een reactie op de provocatie door de Engelsen zou worden opgevat als lafheid van Poetin. En dat derhalve… Waarna in de ondergrondse bij St. Pancras een brief in onzichtbare inkt… iets met het uitlokken van een grondoorlog… Op naar de finale!

 

Aalscholver hier in het dorp, die zich provocerend oppompt tot een klassiek Romeinse adelaar.


 

 

2 reacties op “Uitblijvende provocaties”

  1. Opvallend vond ik dat de commandant (waarom heet zo’n man geen kapitein?)!van de Evertsen geen bedreiging in de schijnaanvallen zag. “Een echte aanval gebeurt buiten het zicht van grote afstpand” weer wat geleerd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *