Wie een stukje natuur wil vernietigen, moet van goeden huize komen. Of van bruten, hardnekkigen, winstbelusten, kwaden huize.
De natuur is niet kinderachtig en kan best een stootje velen. Desondanks… in De Groene Amsterdammer las ik net over de bolletjes van het groene sneeuwklokje, waarvan Nederlandse handelaren er jaarlijks een slordige 30.000.000 importeren, uit Turkije en het gros uit de Georgische streek Adjara – zodat onze inheemse galanthofielen (sneeuwklokjesliefhebbers) aan hun gerief kunnen komen. Arme bergbewoners trekken er in het voorjaar met plunjezakken op uit en plunderen de hellingen. Er is een quotasysteem, er zijn sneeuwklokjesactivisten als Tom Mitchell die voor meer bescherming pleiten, maar de commerciële belangen zijn groot en er zijn te weinig ‘laarzen’ (controleurs). En ja, een ecosysteem kan kapot, uiteindelijk.
Ik lees zo’n artikel met de gebruikelijke mismoedigheid, zelfs al staat het haaks op mijn recente ervaring als nieuwbakken tuinier.
Stekkies, zaailingen, zaadjes geduldig laten ontkiemen? Vruchtveredeling? Ooit hoop ik die hogere staat van hovenierschap te bereiken, maar in dit stadium duik ik slechts een paar uur daags de jungle in, gewapend met heggenschaar, boomzaag, snoeitang en reservesnoeitang. De vijand is een taaie alliantie van wilde wingerd, kamperfoelie, klimop en beukenheg (de bruidssluier ontbreekt gelukkig in dit groeizame rijtje). Soms vrees ik het onderspit te delven in deze guerrilla-oorlog. Terwijl ik van voren de zoveelste kubieke meter biomassa aanval, voel ik hoe in mijn broekspijpen nieuwe uitlopers zich verstrengelen rond mijn blote kuiten, terwijl ondertussen nieuwsgierige ranken en sprieten mijn oksels verkennen, op zoek naar een vruchtbare ondergrond voor een nieuw aan te leggen wortelstelsel.
Als later blijkt dat ik in mijn achtertuin het laatste exemplaar van een bedreigde soort heb uitgerukt, kan ik het mijzelf moeiteloos vergeven. All is fair in love and war. En de fauna is al net zo erg als de flora. Toen het gisteren begon te regenen zag ik de naaktslakken in file naar de knop van een ongeboren zonnebloem gluipen. Is er napalm te koop in het tuincentrum?
P.S. In de vijver zit waterpest.
Hoe hoger de berg groenafval des te mooier de tuin. Dus; goed bezig!
Waterpest in je vijver zorgt voor voldoende zuurstof in het water. Je hebt het gewoon nodig!
Donderdag ga ik met een vriend vissen in het Spaarne (ja, we hebben een vergunning en gooien alles netjes terug). Hij vroeg mij witbrood mee te nemen, ach een kadetje is zo gekocht, toen ik ineens dacht aan de naaktslakken in mijn tuin. Even googelen en ja hoor Karpers lusten ze in alle soorten en maten.
@Hans: maar ook wel lekker als ze een beetje ruimte overhouden om te zwemmen
@Adrie: de koi dankt je voor de tip!
Koop ‘ de makkelijke moestuin 2,0’ van Jelle Medema en je tuin wordt een lust in plaats van een last. ‘graag gedaan, hoor’
@bert-jan: deze beb ik al
https://tijdschriftdetuin.nl/duurzaam-handboek-voor-de-luie-tuinier/
En ik beleef veel plezier aan die tuin, hoor! Maar soms raak ik geïntimideerd door de levenskracht..
De strijd gaat hier vooral tegen bramen. Klimop, kamperfoelie en wingerd vallen onder het ontspannen wegknippen. Bramen vechten keihard terug met (ondanks ellebooglange leren handschoenen) bloederige striemen, littekens en onderhuids ingegraven doornen als gevolg en je kunt geen week verslappen of ze winnen de bevochten meters weer terug. Tegen naaktslakken zijn Indische loopeenden erg effectief en ze leggen nog eitjes ook. Geen idee of ze ook waterpest en zonnebloem lusten.
@Marianne: Een weldoener heeft mij begin maart een bramenstruikje cadeau gedaan. Ik ben vanaf nu waakzaam! Dat wordt een bonzai-braam. En – komisch slotakkoord – nadat ik de pergola had ontdaan van alle aangroeisels, is hij gisteren (toen wij weg waren) compleet ingestort. Kennelijk werd hij door lianen overeind gehouden.
Egels eten wel 40 slakken per nacht. Je kunt ze lokken door rommelige hoekjes in je tuin in stand te houden. Hier in Santpoort werkt het prima.
Tom, gisteravond was het vochtig in onze straat met wat struikgewas dus overal naaktslakken. In een potje verzameld met een luchtkokertje erin en in mijn tuin gezet. Vanochtend zag ik dat bijna alle slakken ontsnapt waren en er was geen (slijm)spoor meer van ze te vinden. Gelukkig hebben we rommelige hoekjes in de tuin en af en toe een egel (bedankt voor de tip).
Maar mijn verhaal gaat verder.
Vanmiddag liep ik langs de voortuinen van de Ramplaan toen een man mij wees op wat hij gevangen had en in zijn groenbak wilde gooien: tientallen naaktslakken. “Mag ik die hebben?”
Ik heb de slakken nu wat beter opgesloten.