Poetsliefde

‘Wie zegt mij dat ik consequent moet zijn?’ hoorde ik ooit een moeilijk te negeren collega brommen. Het was een consequent drammerige, inconsequente collega, maar die uitspraak kietelde me wel.

En hij vereenvoudigt het leven aanzienlijk. Op de voorpagina van De Stentor lees ik: ‘Vogelpoep, modder, zon, regen: na de zomer verdient de lak van je auto extra liefde. Maar hoe geef je die?’

Ik heb het al gelezen voor ik het traject tussen brievenbus en ontbijttafel heb afgelegd en (hou het maar eens tegen) het pruttelt al in mij. Kul! De mensen zouden eens wat duurzamer met hun liefde om moeten gaan. Kennen die wrijvers en poetsers er geen betere bestemming voor dan hun motorkap?

Ah, in het artikel staat ‘zorg’ in plaats van ‘liefde’. En als ik de tips lees, van een ‘docent carrosserie’ uit Mechelen, lost mijn kregeligheid op als een vliegenpoepje onder de aanbevolen dubbelzijdige Turtle Wax washandschoen. Voor wie het niet wist, met een klassieke spons neem je als autowasser onverantwoorde risico’s, die zuigt het oude vuil op, in tegenstelling tot poetsdoeken met microvezels. Ook de emmer met grid is een aanrader; het vuil zakt door het roostertje. En als je je auto zelf afpoedelt, krijg je niet de gevreesde ‘swirls’ die de draaiborstels van de carwash achterlaten – mits je scheutig bent met je liefde.

De Verzamelde Kritische Dagklad-lezers: ‘Hebben we de goede voor ons? Principieel autoloos burger, zonder rijbewijs, auteur van het schotschrift Vicieuze files, dat het particulier autobezit wou verbieden?

Ontkennen baat niet, maar laat ik zeggen dat ik sinds kort een middenpositie inneem. Eerst waren hier twee vrienden die de oprit voor een derde vulden met een snoezig autootje (portable, 350 kilo?) waarvoor ze de lieve som van €750 hadden neergeteld. Mag ik hem hebben voor €800, grapte ik, als accessoire voor de oprit? En drie dagen later knipperden alle stoere powerauto’s in de buurt drie keer verbaasd met hun koplampen toen een andere Haarlemmer dit lichtgele karretje parkeerde. Bouwjaar 1976?

Ik deed een voorstel. ‘Moet je luisteren, Ton. Als dit vehikel de geest geeft, mag ik dan het karkas? Zet ik ‘m hier neer, zodat ik niet meer de enige in de regio ben zonder auto. En ik beloof je, ik zal ‘m (haar?) iedere week poetsen met een zuiver zijden doekje en bronwater. Deal?’