Schriktherapie

Vreemd – gisteren vertoefden we in een bubbel – we lazen voor in een betoverende villa-tuin in het Haarlemse Florapark, waar (tegen de verwachting in!) niets te horen was van vurende cilinders, extatische supporters en vreugdevuurwerk. En de gevreesde terugreis naar het oosten verliep ‘s avonds dankzij de aangepaste dienstregeling zo snel dat het leek of Red Bull de nieuwe NS-sponsor was.

Vanochtend namen we de pont. We waren toe aan een lome wandeling. De omstandigheden leken ideaal. Wáren ideaal. Toch werd mijn pastoraal geluk tot tweemaal toe lelijk verstoord. Eerst bij Veessen. Daar loeiden om 12.00 uur (oh ja, eerste maandag van de maand) de sirenes. LOEIhard dus, erg dichtbij. Toen de sirenes uitgejoeld waren, bemerkten we een bijzonder effect: aan de andere (=  ónze) kant van de rivier (Olst-Wijhe) hield de alarmfase aan. En ook noordelijker kregen de sirenes aanmerkelijk meer zendtijd. Wonen daar meer hardhorenden? Het was bijna zoals bij een echt bombardement, waarbij ze in regio na regio aanslaan.

We liepen verder langs de oever van de IJssel. Het pad (platgetreden in het gras) hield op bij een draadversperring. We vonden een doorgang – kalme wandelaars worden meestal gedoogd. De koeien bekeken ons nieuwsgierig (is dat echt de redactie van het Agrada?) en ganzen stoorden zich evenmin aan onze aanwezigheid. Toen ik ergens was blijven dreutelen, ging de huisdichteres mij voor naar de andere kant van twee draden die de omheining vormden. Ik was er met mijn gedachten niet echt bij, dook onder de eerste draad door en dacht toen ik me oprichtte dat het vreselijk in mijn rug schoot – dubbele hernia met achterwaartse schroef en hete uitstraling naar alle extremiteiten. AU!

OH! Schrikdraad. Daar stond ik, Mister 10.000 volt! Dat heb ik net opgezocht (en het voelde als 30.000).

Voor wie op zoek is naar intense ervaringen… ze hebben hier in het agrarisch gebied heel veel van die draden gespannen. Beter dan een dubbele espresso om wakker te worden; je beseft ineens weer dat je een zenuwstelsel hebt, met heel veel fijne vertakkingen. Ik zeg niet dat ik daar morgen weer heen ga voor een opkikkertje, maar de rest van de dag voelde ik me… gevitaliseerd? En nadelige effecten bespeurde ik niet. Was shocktherapie niet weer in de mode? Het gestel een opdonder geven/resetten?

Er moeten duizenden kilometers schrik(kel)draad door het land lopen. Je staat er zelden bij stil, maar vandaag had ik dat echt even moeten doen.

Reclameblokje: Dagklad, de Haarlemse jaren is al verkrijgbaar bij de Kennemer Boekhandel (Kleverpark). De officiële presentatie is op 26 september.