Fdagklad

Je hebt (schijnt het) Instagram, waar iedereen op gaat omdat iedereen er op gaat en aan zelfpromotie doet (shinen met meer lumen dan de vuurtoren van Ameland is daar de norm) en als iedereen iedereen dan heeft verblind, begint een (helderziende?) minderheid met Finstagram.

Finstagram? Gelukkig praat NRC me bij: Finsta staat voor Fake Insta. Het is een privé-account voor een een selectief clubje. Daar plaatst men de minder flatteuze foto’s; de mee-eter en de wrat die op Insta onder de concealer worden gesmeerd; daar spuiten de frustratietranen uit lodderogen en besmeurt doorgelopen mascara de wangen. Het fake-account is daarmee minder fake dan het normale account en voor veel 18- tot 34-jarigen werkt dat bevrijdend. Niet 100% briljant of glamoureus zijn – je moet maar op het idee komen, het blijkt gewoon te kunnen! Nou ja, onder vrienden dan.

Is dit zo sneu als het klinkt? Ja/nee/ja/nee/ja/neeeee… Ik vermoed van niet, want als ik nu zelf vijfentwintig was geweest (en niet op zolder albums vol mislukte foto’s had liggen, gemaakt met een rolletje van 24 waar je dan de hele vakantie mee moest doen) had ik vast ook enorm geworsteld met het publieke beeld van mijzelf dat ik wilde presenteren.

Daar komt bij dat ik momenteel druk doende ben de aandacht te trekken van honderden potentiële lezers van Dagklad, de Haarlemse jaren. Gelukkig heb ik professionele hulp: zo ziet de etalage van de Kennemer Boekhandel er momenteel uit.

De presentatie is op zondag 26 september, maar het boek (bijna een kilo compact proza) is al te koop.

En dit is de bijbehorende foto van de aanstaande succesauteur. De trots, voldoening en brede glimlach zijn ongefaket doch Instagram-waardig.

N.B. Puistje op de kin niet weggeschminkt, maar (wat bevrijdend!) we doen maar even of dit het Fdagklad is.