Gisteren was voor mij een recuperatiedag, zondag de presentatiedag van Dagklad, de Haarlemse jaren. We waren al vrijdagavond in Haarlem, om een ontspannen voorbereiding te garanderen. Alvast even aan de Kleverparkbuurt ruiken – kijken of alle bankjes er nog stonden waar ik bij mijn drie rondwandelingen halt wilde houden met de groep.
Er hing een warme oranje gloed boven de stad, alsof er in de duinen een bosbrand van Californische proporties woedde.
Maar zaterdag lagen de duinen er gelukkig ongeblakerd bij. Wij wandelden toen naar een strandtent in IJmuiden, want als je dan toch aan de kust bent… (Mijn vaste antwoord jarenlang als mensen vroegen of een verhuizing denkbaar was: ‘dan zou ik de zee te erg missen.’)
Op de zondag rustte zonder meer een zegen; de vele indrukken heb ik nog lang niet allemaal verwerkt. De eerste was tevens de mooiste: we liepen met onze koffers (ruim op tijd) onder de stationstunnel bij de Kruisweg en zagen op het Bolwerk drie ons zeer dierbare oude dames lopen, op weg naar de presentatie. Een met stok, een met een weerspannige heup waarvan we weten dat ie niet meer van lopen houdt en ook de derde was verre van een topatlete. Ze waren met het OV gekomen uit Amsterdam (2x) en het verre Woerden; we zagen ze de route bedisselen en hun weg vervolgen naar de Noorderbrug – niet wetend dat ze door ons (vertederd!) werden bespied en gefotografeerd.
Komisch hoogtepunt: in de Van der Vinnestraat las ik een aantal stukjes die daar speelden, zoals Goede daad. Ik beschrijf daarin hoe ik een kromgetrokken oud vrouwtje verlos van de volle vuilniszak op haar rollator. In de laatste regel overweeg ik een leven van niet-aflatende hulpvaardigheid en onbaatzuchtige, haast excessieve vriendelijkheid. Net had ik de laatste zin uitgesproken toen er een voordeur openging en een buurvrouw met een vuilniszak richting container liep. Alsof het een streng geregisseerde toneelvoorstelling was. De aanwezigen verwachtten bij alle volgende stukjes nu ook straatparticipatie – dat operazangeres Astrid nog één keer zou galmen bij Bartoli of Castafiore.
Er valt veel meer over de dag te schrijven. En over het boek, dat nog steeds leverbaar is. Hier wil ik nu alleen de Kennemer Boekhandel en met name Vincent nog noemen/roemen, voor alle gastvrijheid en de morele en praktische steun die een debuterend auteur hard nodig heeft. Zie ook Gemist.
die vuilniszak….dat is dan de enige associatie mag ik hopen…Ik ben niet oud, vind ik, en draag die zak geheel soepel naar de container. Als je dat maar weet. Maar ja, wel grappig hoor. Ik wil me best opofferen voor een goed verhaal en een lachende groep fans.
Je timing was perfect en je speelde je rol volkomen naturel! En wees gerust, ik denk niet dat er een reprise komt.
Het was een leuke wandeling met inderdaad dat hylarische moment met die vuilniszak. Het zal hopelijk nog vaker gebeuren dat we jullie toch weer eens zien hier in onze buurt maar als er literaire wandelingen langs de IJssel komen wil ik daar best een reisje aan wagen.
Het was prachtig! Ook om die dappere oude moedertjes van jullie te zien 😍.