Ga naar de inhoud

Eigenfrequenties

Als apotheose van een roman of film zou de symboliek van die instortende tribune in het NEC-stadion wat al te vet zijn geweest, maar dit was echt – het echtste volle leven dat die zondag ons te bieden had.

Ik (voetballiefhebber tegen wil en dank) zag er een perfecte illustratie in van het failliet van onze nationale sport. Voordat ik de fans die tribune van De Goffert zag kapothossen had ik bij Studio Sport al drie samenvattingen doorstaan. Zo slecht, zo chaotisch en zo gemeen was het ‘spel’ (waarom heet het eigenlijk nog zo?) dat ik (bord-op-schoot) een variant bedacht. Voetbal op een honingraatvormig veld, met drie of vier ballen en zes doelen, waarop NEC, Vitesse, Groningen, Sparta, Heracles en Go Ahead dan tegelijk mogen krauten, bikkelen, schelden, schoffelen en matennaaien. Scheidsrechters optioneel en gras is evenmin een vereiste. Het publiek kan punten verdienen voor de play-offs met geslaagde bierdouches bij de cornervlag en creatieve spreekkoren. Er zijn geen fopstewards en supportersvakken, er wordt niet gefouilleerd op contrabande, vuurwerk en wapens. Elke wedstrijd begint met vijf minuten stilte voor de slachtoffers van de vorige competitieronde. En als John de Mol in deze mêlee de finale van zijn Dansmarathon een plekje wil geven, is dat prima wat mij betreft en ach, als we toch bezig zijn, laat Remkes met zijn naaikransje partijleiders rond de middenstip een kabinet breien. Zodat ze met eigen ogen zien wie ‘de mensen’ zijn aan wie ze zo graag hun onomstotelijke gelijk ontlenen.

Oef… Ik laat me een beetje gaan, vrees ik. Dat krijg je van zes dagen onthouding als blogger. Terwijl (andere invalshoek) die hos-hausse toch ook veel leerzaams oplevert. Zoals de tegeltjeswijsheid ‘uiteindelijk kan alles kapot.’ Die is van Sander Pasterkamp, docent Bouwtechniek aan de TU. Het hoeft niet, maar het kán! Doe er je voordeel mee, beste lezers.

En dat het kan komt door de de zogenaamde ‘eigenfrequenties’, het verschijnsel dat trillingen elkaar versterken – denk aan marcherende soldaten (of desnoods kraamverzorgsters) op een brug. Eigenfrequenties? Het lijkt me dat ook veel mensen daaraan lijden; dat één traumaatje of theorietje gaat rondzingen en -zoemen in de hersenpan en dan… en dan… ja, uiteindelijk kan alles kapot.]

Was er nog meer? JA!!! Want in mijn nieuwe lijfblad, De Stentor (regio Salland), plaatst een heerlijke foto uit 1936, waarop 1500 mariniers en werklozen de constructie van De Kuip testen. Juichen en springen op commando (door een megafoon), alsof Ove Kindvall (dan nog ongeboren) zijn ploeg met een hattrick een tweede Europa Cup had bezorgd. Hun beloning? Een sigaar en een borrel. Een sigaar en een borrel!

Ik wens iedereen een goede dag verder, met genotsmiddelen naar keuze en alleen de hoogstnodige eigenfrequenties!

Alles kan kapot


 

1 reactie op “Eigenfrequenties”

  1. Dat genotsmiddel is vandaag optioneel; Ajax-Dortmund,???.
    In de Efteling sprongen eens (2003) 1000 vrouw/man op-en neer en veroorzaakten een aardbeving van 1,2 op Richters schaal. Misschien kan ik de eventuele overwinning vanavond hier wel voelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *