Ga naar de inhoud

Stof tot nadenken

Sorry, mijn onderzoeksjournalistieke gedrevenheid gaat niet zo ver dat ik deze textiele zakdoek heb betast om vast te stellen of hij van katoen, linnen of satijn was. Hoe dan ook, er zijn dus nog mensen die dit klassieke model bij zich dragen (gestreken, gesteven, keurig opgevouwen?) en soms verliezen.

Hij lag vorige week -serieel overreden – bij het Van Dedemplein hier ter dorpe en trok mijn aandacht door zijn kleur en intrigerende vorm. Een neergestort blauw Halloween-spookje, een uit een sonnet ontsnapte uil? En was de rechtmatige eigenaar (uit wroeging over zijn nonchalance, met drup- of loopneus) hem nog wezen zoeken?

Ik gunde de foto een paar dagen incubatietijd in een hygiënisch mapje (‘afbeeldingen/kanooitnogeensvanpaskomen-jeweetmaarnooit’) diep in de laptop. Ooit, toen het mondkapje nog een nieuw fenomeen was, hadden sommigen er aardigheid in afgedankte exemplaren als covid-afval te fotograferen. Zat er een geestig beeldrijm in, en dan een onderschrift met ‘het oudste normaal’?

Na de persconferentie van gisteren vroeg ik me af wie van onze gezagsdragers en meningmenners een klassieke zakdoek bij zich dragen. Rutte (ondanks waarschuwingen van het OMT)? Hugo de Jonge niet, of alleen om smetjes van zijn schoeisel te verwijderen. Die Hubert Bruls zie ik er wel voor aan; mits zo’n zakdoek schoon is en met zorg wordt ontvouwen, is het een ideaal accessoire om de aandacht op een opgeblazen ijdeltuit te vestigen. Tip: een geborduurd monogram (HB) kan daarbij helpen.

Hebben de heren in het kader van het zwabberende coronabeleid het volgende al overwogen? Alle Nederlandse staatsburgers (gevaccineerd of niet) krijgen met ingang van volgende week een ouderwetse witte dames- of herenzakdoek met een persoonlijke QR-code als opdruk. Wie in de verte een boa, een ic-verpleegkundige of een viroloog ziet naderen, moet daarmee uitbundig zwaaien. Als we dat dringende advies samen consequent opvolgen, zal de pandemie uiterlijk in 2040 voorbij zijn.

Zo’n gevonden zakdoek is breed inzetbaar als symbool. Zo wordt de acceptgiro afgeschaft. En een klant van ABN Amro die bij een overboeking hulp wil van een medewerker betaalt 16 euro per transactie. De grote banken zijn gestopt met geld opnemen aan de balie. Over service gesproken. Over drie jaar denk ik een gebatikte blauwe zakdoek op het plaveisel geplakt te zien, blijkt het een onbruikbaar bankbiljet waarin iemand zijn neus heeft gesnoten. En zo gaat er meer verloren…

Wordt het allemaal minder? JA, behalve de dingen die beter worden, laten we die niet vergeten.


 

3 reacties op “Stof tot nadenken”

  1. Toen het bij mijn terapeute mij teveel werd, en snel mijn zakdoek trok (schoon en perfect gestreken) reageerde zij luid en onprofessioneel ‘heb jij nog een zakdoek?’
    Tja, als jij geen tishues op tafel hebt staan, kaatste ik terug. Behalve mijn onderbroeken, of heten die inmiddels anders, strijk ik alles. Vroeger dacht ik eerst aan mijn pak shag als ik uitging. Tegenwoordig komt mijn zakdoek op die plek, voor de mobiel. In mijn koffer, ik ben op pad, heb ik er wel acht. Gebruiken zal ik ze niet maar…ze zijn er en dat geeft rust. Mooi stukje!

  2. Mijn vrouw kan zonder zakdoek niet slapen. Het is voor haar een onmisbaar attribuut

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *