Staatsbosbeheer organiseert de komende dagen het NK Plassen Stampen. Vies en nat worden in de natuur, met je rubber laarzen of blote voeten water en modder zo hoog mogelijk laten opspatten. Het moet appelleren aan een sterk instinct uit de oertijd, pakweg het jaar 400.000 voor Apple.
Maandag zaten wij op een bankje bij Veessen en aan de overkant van de rijweg lag een regenplasje, vlak bij de beukenhaag. Er werd uitbundig in gebadderd door een tiental mussen, alsof het eind juli was in plaats van bijna december. Een vriendenploeg duidelijk en ze haalden (zonder dat daar een aanmoedigingsprijs voor nodig was) de gekste capriolen uit om ook de kleinste donsjes en lastig bereikbare rugge- en okselveertjes te kunnen boenen en poetsen. Als er een auto passeerde vluchtten ze in de heg, maar vijf tellen later gingen ze weer driftig verder met hun wasprogramma.
Zelfs in het jaar 45 na Apple zijn mijn instincten nog niet zo ver ontwikkeld dat ik van zo’n scène direct een filmpje maak. Maar het voordeel van (zelfs deze matige) foto’s is dan weer dat ze die druk spetterende mussen bevriezen in hun onelegantste, verfomfaaidste houdingen, voordat de pluimstrijkerij begint. Sommige zijn amper als vogels te herkennen en lijken meer op geplette badmintonshuttles.
Voor de liefhebber van Spatzen und Spaß !
P.S. Meer mussenfratsen in Intimiteiten (dat ook in mijn boek staat).
Fraai camera-werk en redactie van een spectaculair gebeuren als je er oog en tijd voor hebt!!
enig stukje Marius! Dat zijn de dingen om van te genieten. En dat synchroon wegvliegen en terugkeren in een fractie van een seconde, alsof ze door onzichtbare draadjes aan elkaar verbonden zijn.
Wat zijn ze leuk hè die malle mussen. Ik geniet er zomers het meest van als ze met grote groepen tegelijkertijd in het moeras van de vijver zitten te badderen en te fluiten