Zwart gat of vallende ster

‘Het is niet dat ik me erger aan tuinbrede rendiersleeën of exhibitionistische aartsengelen. Ik vind het best wel sfeervol allemaal, voor de andere mensen. Maar ik piek-er er geen moment over om zelf de geringste bijdrage te leveren aan de K****knusheid, binnens- of buitenshuis. Er staat hier in de huiskamer geen K****boom (plastic of echt) en ik heb me nog nooit vergrepen aan een hulsttakje. Steekschuim heeft van mij niets te vrezen en voor het raam hangt géén K****sneeuwvlok.’

Hoe simpel was het leven vijf jaar geleden nog! Vanuit mijn veilige bovenwoning, in de anonieme grote stad durfde ik bovenstaande bekentenis wel af te leggen (‘pijnlijk eerlijk’ noemen de recensenten van Adeles ’30’ zoiets).

Je kunt heel oud worden zonder het kerst-gen, maar inmiddels is alles anders. We zijn verhuisd. In negen maanden Overijssel heb ik er nog geen moment spijt van gehad en ik heb de Sallanders inmiddels hoog zitten, om allerlei redenen. Ik doe niet krampachtig mijn best om er bij te horen – ik geef het wijselijk de tijd – maar schofferen en aanstoot geven wil ik onder geen beding. Geen enkel probleem, tot de decembermaand aanbrak kon ik me prima vinden in de plaatselijke zeden en gewoonten.

Maar ineens is alles anders. Vrijdagavond werden op de zijgevel van de overburen non-stop kerstsymbolen geprojecteerd, in toepasselijke felle kleuren. Ik zag het geamuseerd aan, het was best een mooi schouwspel. Zaterdag werden bij de woning daarnaast twee kerstbomen opgetuigd in de tuin. Er waren ook twee vallende sterren gerezen. De afgelopen nacht woelde ik onrustig. Wat zouden de komen dagen brengen aan kunstmatige sfeer? Stel dat ik overmorgen bij het ontwaken vaststelde dat ik geheel omslingerd en omsingeld was? Mijn tuin een zwart gat in een fonkelende Melkweg van feestverlichting?

Ik heb nog stille hoop dat anderen in de straat ook zullen verzaken. En gegronde vrees dat de rest pas na Sinterklaas alles uit de kerstkast trekt. Waarna op 24 december een vernederend spektakel volgt. Buurman Jaspers die hopeloos verstrikt raakt in een enorm, in de uitverkoop op de kop getikt net van led-lichtjes en daaruit, drie meter boven de grond bungelend, moet worden losgeknipt door zijn vrouw. Buurman Jaspers die zich elektrocuteert als hij de zes meter hoge Santa aanzet.

Straks eerst maar eens voorzichtig informeren… Zijn er minimumeisen waar ik aan moet voldoen als ik kersteieren voor mijn geld kies?

P.S. En voor wie nog op zoek is naar een cadeau: ik moet Dagklad, de Haarlemse jaren aanbevelen.