Kerstbassen

Soms word ik overvallen door ergernis die ik liever had onderdrukt maar niet bijtijds voelde aankomen. Het omgekeerde doet zich ook voor. Soms zet ik me schrap voor ergernis die uitblijft.

Gisteren, Kerstavond, een paar minuten voor middernacht. Het was niet dat we rekenden op het zoete geluid van engelenscharen (knip, knip) of een profetisch langszwiepende staartster. Maar sfeerverhogend klokkengebeier zou welkom geweest zijn in plaats van de agressieve basdreunen die zonder intro losbarstten. Hard genoeg om een paar Oekraïense grensprovincies te intimideren! De aanhangende zang hoorden we slechts vaag en we moesten ons eerst oriënteren. Vanuit welke richting werden we bestookt?

Het epicentrum bleek een huis tachtig meter verderop. Een doof bejaard echtpaar met iets te vieren? Ongeboosterde tieners van wie de ouders allerijl naar de Oostenrijkse sneeuw waren gescheurd? Een protestactie van een gefrustreerde lokale band tegen de lockdown? ‘Zullen we gaan kijken?’ opperde ik. ‘Als ze niet meer dan twee gasten hebben mogen we er misschien nog bij.’ Alleen zit je dan wel in die goddeloze tyfusherrie…

De muziek stoempte onverdroten door en bleek ook in onze slaapkamer hoorbaar. Hoezo stille nacht, heilige nacht? Nou heb ik een roemrucht verleden als party pooper (zie Boze Buurman) en ik wachtte op het soort hevige ergernis dat zich verpopt tot dadendrang. En ik wachtte. Wat nu weer, er kwam niks! Ook de huisdichteres bleef ongekend laconiek. Misschien kwam het doordat we nooit eerder geluidsoverlast hebben ervaren hier. Of anders…

Die muziek was zo compromisloos hard dat het komisch werd. Hadden ze ‘s middags nog schijnheilig kerstkaarten neergelegd bij hun buren? ‘Wij geven vanavond een feestje. Alvast excuses voor eventuele overlast en fijne feestdagen.’

Hadden grappenmakers het volume ‘full blast’ gezet, het huis schielijk verlaten en stonden ze nu verderop achter een boom te kijken wanneer de politie arriveerde?

Na drie kwartier was het voorbij. De egels konden hun winterslaap hervatten en wij gniffelden nog even na.