Ga naar de inhoud

Slechte zussen

Een ‘hack-bestendig, oprecht barmhartig en marktverstorend handmatig vervaardigd eenmanstijdschrift’ (maximumoplage 19) hengelt in een keurige brief naar besprekingen van cult books geschreven door ‘niet-mannelijke auteurs’ (die ik vast niet mag aanduiden met ‘auteuses’).

Ik verwerp het idee niet onmiddellijk en kom in de boekenkast uit bij The Bad Sister van Emma Tennant. Ik heb er een vage herinnering aan: een klassiek begin (het is geënt op Memoirs and Confessions of a Justified Sinner van James Hogg), over een Schotse laird met gokschulden die weigert een onwettige dochter te erkennen. De moeder sluit zich aan bij een radicaal feministische commune, waarvan leidster Meg een Charles Manson-achtige macht uitoefent over haar volgelingen. De hoofdmoot van het boek bestaat uit het dagboek van Jane, de dan volwassen dochter en verdachte van de moord op haar vader. In het dagboek lopen nachtmerries, fantasieën, wanen en messcherpe observaties wild dooreen. Hoeveel Janes zijn er?

Ik heb het boek nog lang niet helemaal herlezen en ben benieuwd of ik het nog net zo goed vind als destijds bij verschijning (in 1978). Wel moest ik eraan denken toen ik in De Stentor zojuist het schrijnende portret las van Eline van ‘t N., de vrouw die de filmopnames maakte toen die geschifte fakkeldrager aanbelde bij Sigrid Kaag.

De activiste wordt neergezet als een gespleten persoonlijkheid waar Emma Tennant haar vingers bij zou aflikken: opgegroeid in Genemuiden, moeder van vier kinderen, zorgmedewerkster, winnares van de Overijsselse vrijwilligersprijs. En de latere Eline, die de laatste jaren (na haar scheiding) steeds meer de dienst uitmaakt: manipulatief, impulsief, agressief. Op de vlucht voor schuldeisers en steeds overtuigder van haar eigen gelijk. Vooraan bij alle corona-demonstraties, vechtend tegen ‘het systeem’. Op dit moment in de cel, naar verluidt in hongerstaking.

In Tennants necrologie (ze stierf in 2017) stuitte ik op het mooie woord ‘bifurcated’. Dat zouden veel van haar vrouwelijke personages zijn: ‘gevorkt’, als bij een spagaat. In romans loopt het met zulke gevorkten zelden goed af; het verhaal van Eline van ‘t N. is nog niet voltooid, maar een reddende plotwending kan ik lastig bedenken.

 

 


 

2 reacties op “Slechte zussen”

  1. Marius (RaDa-reda)

    @Rob H.: Ik weet nog niet eens of ik dit boek wel kies – er is nog best veel concurrentie. Maar er is een goede kans dat ik met iets kom.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *