Code Bruin? Hoe serieus moesten we de waarschuwing nemen? Al een week sneeuwde het aanhoudend geruchten. Smoezelige verhalen dwarrelden rond opnamestudio’s en groezelige anekdotes bleven kleven aan mannennamen.
Het waait wel over, dacht ik aanvankelijk, toen het land bestoven lag onder een dun laagje lichtbruin poeder. We kunnen binnen blijven – wij, degenen die niets hebben met celebrities, roddels en talentenjachten. Als het erger wordt, plak ik de naden en kieren van mijn woning af, evenals de schoorsteen en de ventilatieroosters. Afgesneden van de buitenwereld zou ik luisteren naar Mozarts kamermuziek, tijdloze klassiekers lezen en leven van voorraden stoofpeertjes en knolraap.
Na een paar dagen moest ik toch naar buiten, waar de derrie al enkele centimeters dik lag; door de rioollucht die uit het spul walmde, glibberde ik naar de winkels. Daar konden ze het over niets anders hebben. Optimisten hoopten dat je aanmaakblokjes van die smurrie kon kneden of er compost van kon maken. Pessimisten beweerden dat Code Bruin nog weken zou duren.
Ik repte me naar huis, door de bruinige fall-out. Ik voelde me onrein. Bezoedeld. Ik gooide mijn kleren in de wasmachine en probeerde tevergeefs de stank uit mijn poriën te wassen. Hoe beschermen andere mensen zich tegen al die vuiligheid van The Voice?
In de 70-er en eerste helft vd 80-er jaren had ik geen TV. Toen kreeg ik er één (zwart wit; ik begreep dan ook niet veel van snooker in die tijd). Ik kocht een kleurentoestel. Mijn kat (Bertje 2) vond het een aanwinst en zat er graag op, want lekker warm. Kotste in ’95 een minieme hoeveelheid op het voedingselement. Einde TV, probleem opgelost. Sindsdien heb ik geen TV meer gehad (naast mij op de bank zit wel een Bertje 4). Dagelijks vind ik de nieuwsbrief van ‘The Guardian’ op mijn digitale deurmat. Natuurlijk staat ook daar veel onzin in, maar omdat het Britse onzin is, kan ik het makkelijker negeren dan Nederlandse viezigheid. Op deze manier ben ik redelijk goed geïnformeerd, maar blijf toch ook een beetje gevrijwaard vh gif vd waan vd dag.
De voorjaarsschoonmaak geachte redacteur! Ouderwets misschien en je kunt het een jaartje overslaan (misschien twee?) maar dan moet het toch gebeuren. Er eens flink met de bezem door, dan moppen met een scheutje chloor, niks mis mee. Wat zeg ik: noodzakelijk! Vuil koekt aan je huis of bedrijf krijgt een slechte naam, ergo, de neerwaartse spiraal. Tja het is ff wennen, doorbijten, de voetjes even omhoog houden en ‘we’ kunnen weer met een schone lei verder. Ik zou er geen weet van hebben, ik kijk geen commerciële, maar word dagelijks op de hoogte gehouden door Angela.