Ga naar de inhoud

Buiten drogen

Marcel van Roosmalen heeft van knorrigheid en ongenoegen zijn handelsmerk gemaakt. Het leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingers ophangen? Het leven is een feestje maar je moet wel zelf droeftoeters en dropveters uitnodigen, sigarenas op de slagroomtaart strooien en een rokende hondendrol op het tapijt leggen.

Vanochtend vierde Marcel het einde van de corona-maatregelen met de voorspelling dat het oude normaal vies gaat tegenvallen. ‘Niets wordt ooit meer zoals het was, alleen het handenwassen is sterker uit de pandemie gekomen.’ Net waar je op zit te wachten op een dag waarop het KNMI slagregens en rukwinden voorspelt. (‘Zelfs de winden zijn al ruk’, zou Van R. schrijven.)

Wij besloten toen het even droog was tot een wandelingetje. Niet langs de IJssel, maar naar een boerderijwinkel waar we graag komen. Ze hebben goede kwark en de praatjes met de vrouw achter de toonbank zijn meestal geanimeerd. Het botert geloof ik wel tussen ons (westerlingen, nul eelt op de handen, kinder- en autoloos en op een naïeve manier nieuwsgierig) en haar (blakend van gezondheid, mouwen altijd opgestroopt; ze is aangesloten op een mysterieuze energiebron, die haar in staat stelt een gezin te runnen, die winkel te bestieren en als het zo uitkomt maakt ze zich ongetwijfeld ook nog nuttig in de boomgaard of op de dorsvloer).

Ja, het weer was niet veel soeps vandaag, maar toch… (volle lach) het werd voorjaar en ergens tussen de buienfronten door had ze met wat geluk kans gezien de was buiten te drogen. Voor het eerst dit jaar. Buiten, als dat weer kon, ging het de goede kant op, meldde ze stralend. Want drogen met de machine was toch niet je van dat. Het woord ‘kick’ viel. Ik kreeg visioenen van eindeloze waslijnen waaraan hemden salto’s deden, lakens bolden en bloezen bloesden in de wind. Boven haar erf blies de bries het hemelgewelf hemels blauw en pas toen de was kastdroog was binnengehaald, kregen de buien weer vrij spel.

‘Heb jij nog ergens een baal klamme was liggen?’ vroeg ik op de terugweg aan de huisdichteres. ‘Ik ben geïnspireerd!’

[P.S. Bedenk zelf hoe een zure Arnhemse columnist deze ontmoeting zou optekenen]

 

Buiten drogen of niet? De lucht boven Amsterdam, twee jaar geleden


 

 

3 reacties op “Buiten drogen”

  1. Nou ik lach mij toevallig een breuk om Van Roosmalen; een vileine Dorrestijn factor twee.
    (14.00 hst.9)

  2. Boudewien Koudstaal

    Ik ga binnenkort bij zijn vrouw in de de leer, elke dag een zuurpruim, dat is toch echt genieten!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *