In het kader van de inburgering togen wij naar het plaatsje Den Nul, halverwege Olst en Wijhe, waar het lijsttrekkersdebat werd gehouden (live uitgezonden op Salland TV).
Het debat – de zaal zat goed vol met 80 aanwezigen – was bijzonder in die zin dat er amper werd gedebatteerd. Er was één nieuwkomer (de ongevaarlijke Partij van de Sport), één degelijke lokale partij (Gemeentebelangen) en de landelijke politiek werd vertegenwoordigd door VVD, PvdA, Groen Links, CDA en D66. Knal er maar in, jongens en (CDA-)meisje, dacht ik bij aanvang, vlieg elkaar naar de strot, leve het gestrekte been! Polariseer, chargeer, geef ‘m van jetje en katoen!
Het kwam bij niemand op. Men kende elkaar; men mocht elkaar; iedereen bleef beminnelijk. We waren bevoorrecht in deze omgeving, bleek de consensus en de afgelopen periode was er, tot algemene tevredenheid gewerkt met een ‘raadsbreed akkoord’ in plaats van met de traditionele tegenstelling oppositie versus coalitie. En de deelnemers praatten als gewone mensen – een paar keer zei iemand ‘no regrets maatregelen’, maar verder kon ik ze niet op jargon betrappen. Het zouden toch geen echte gewone mensen zijn, die het beste met hun dorpen voorhadden en samen het publieke welzijn bedisselden?
Hun kalmte was geen gezapigheid, ik heb geen reden te twijfelen aan hun betrokkenheid of kennis van zaken. Alleen, als je in deze gemeente anarchistisch bent, of paranoïde, anti-alles, alt-iets, op wie moet je dan stemmen? De ‘lunatic fringe’ had het podium duidelijk niet gehaald. En ook in het publiek bespeurde ik geen profeten en politieke dwaallichten – speekselrijke interrupties of hoongelach bleven uit.
Een paar verbale Stingers of wat meer politiek artillerievuur zouden de amusementswaarde van de avond beslist ten goede zijn gekomen. Toch fietsten we tevreden naar huis, langs donkere akkers. Er konden weinig ongelukken gebeuren bij deze verkiezingen, wat de zetelverdeling ook werd. En wapengekletter en machtsvertoon is er elders al genoeg.
Mazzelaars!