Ga naar de inhoud

Na het concert

Zaterdag rond een uur of zes liepen we in Zutphen, een tijdstip waarop zonsondergang en rivieroppervlak verfijnder samenspel lieten zien dan Antony en Berghuis in bloedvorm.

 

Met als toegift een omlijste uitsnede van de wolkenformatie weerspiegeld in de ramen van de statige huizen aan de IJsselkade.

Het korstmos op de kademuur, van nature zo bescheiden, pronkte als een keizerlijke onderscheiding op de borst van een zegevierende generaal.

Ja, ja (sorry?!?) ik laat de poëtische oprispingen vandaag ongegeneerd komen. Het bron- en contactonderzoek leidt ongetwijfeld naar H.C. ten Berge, die ook in het Zutphense zonnetje werd gezet.

IJsselbrug in de ochtend
Mist boven de rivier,
Meeuwen stil op de beschoeiing.

Ganzen stijgen met gestrekte halzen
Uit de zilvernevel op.

Twee zwanen in scheervlucht over de waarden,
Het zachte gefluit van hun vleugels,

Het statige dalen –

En Ida zag dat het goed was.

 


 

 

1 reactie op “Na het concert”

  1. Antonie Van den Berg

    (1941)

    Ida G.M. Gerhardt

    Het carillon

    Ik zag de menschen in de straten,

    hun armoe en hun grauw gezicht, –

    toen streek er over de gelaten

    een luisteren, een vleug van licht.

    Want boven in de klokketoren

    na ‘t donker-bronzen urenslaan

    Ving over heel de stad te hooren

    de beiaardier te spelen aan.

    Valerius: – een statig zingen

    waarin de zware klok bewoog,

    doorstrooid van lichter sprankelingen,

    ‘wij slaan het oog tot U omhoog’.

    En één tusschen de naamloos velen,

    gedrongen aan de huizenkant

    stond ik te luist’ren naar dit spelen

    dat zong van mijn geteisterd land.

    Dit sprakelooze samenkomen

    en Hollands licht over de stad, –

    Nooit heb ik wat ons werd ontnomen

    zoo bitter, bitter liefgehad.

    Ida G.M. Gerhardt

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *