Ga naar de inhoud

Personeelstekort

‘Ik wens je veel personeel’, luidt een oude joodse verwensing, maar in tijden dat talloze vacatures onvervuld blijven, klinkt het ineens anders.

We betraden een etablissement in Zwolle waar ze met een raambiljet hun ‘kloostertuin’ aanprezen (met echte monniken die brevier liepen tussen het lunchpubliek?!?), maar de serveerster was er snel klaar mee. De tuin was dicht, zij was de enige die dienst had vandaag. Personeelstekort. Ze zag er oververmoeid en oververhit uit. Op haar hoofd balanceerde een enorme, slecht gemanagede knot, die eveneens op instorten stond.

Ja, karnemelk en thee had ze ondanks alles dan wel. We zitten buiten, zei ik, op het zonnige terras wijzend. Helaas, vanwege het personeelstekort… Dan draag ik het zelf wel naar buiten, bood ik gedienstig aan – hoe moeilijk kon het zijn? Dat bleek niet de oplossing. ‘Als er eenmaal mensen op het terras zitten, willen ze allemaal, en dat trek ik niet nu…’ Ze keek licht verwijtend naar de zittende klanten, die ieder moment iets van haar dreigden te verlangen. Ik zag maar één manier om haar te helpen (want zelf solliciteren ging me te ver): ‘Misschien is het voor alle partijen het beste als wij een ander terras zoeken?’

We zaten aan de soep op het belendende terras, toen een oude vrouw in haar invalidenwagentje het ons geweigerde terras opreed. Geleidehond erbij en een nogal wiebelige vriendin. De manoeuvres verliepen verre van soepel en ik stond op het punt ze waarschuwen voor de teleurstelling die hen wachtte. Vijf minuten zaten ze daar al toen de knot zich eindelijk vertoonde om ze onverbiddelijk heen te sturen in verband met het nijpende personeelstekort. Hetgeen niet geschiedde. Na een paar herkenningskreten volgde een warme omhelzing. ‘Zes jaar geleden…’ en de rest werd gesmoord in een nieuwe innige omhelzing. Uit het oog verloren tante? Verloren gewaande moeder? Of de lang geleden beloofde herintreder die het team kwam versterken? Hoe dan ook, ze mochten een bestelling plaatsen.

 

De beide terrassen gezien vanuit De Fundatie

 


 

2 gedachten over “Personeelstekort”

  1. Ik vrees dat de verwensingen incompleet is zonder de toevoeging ‘een lang leven met’…..veel personeel. Het vooruitzicht van een martelgang van korte duur wordt daarmee ontnomen.

  2. Marius (RaDa-reda)

    @ Henk: Dank voor de aanvulling! Wie iemand verwenst moet het wel goed doen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *