De Dagklad-redactie zit in een keuzestressspagaatje. Wie eerst te bedienen? Ik heb nog niks geschreven over mijn empty nest-syndroom (de jonge koolmezen zijn onlangs uitgevlogen), maar als ik over mijn nestkastje begin, fladderen de Hell’s Angels alweer weg, nog voordat ik toe ben gekomen aan het motorfietsenmuseum in Raalte.
Door elkaar klutsen dan maar, in een non-binair stukje? Dan kijken de motorduivels eerst alleen plaatjes en skippen ze mijn lentelyriek over dat toegewijde ouderpaar dat af en aan vloog met wormpjes om de schreeuwende honger van hun gebroed te stillen. En later (variez!) draaien we het om. Dan gaat de tekst over doorgefokte macho’s op Route 66 met 750cc testosteron tussen de benen en een inwisselbare blonde schone op de buddy seat. En de plaatjes laten dan zien wat voor onwaarschijnlijke strapatsen die mezen uithalen om de catering tot een goed einde te brengen.
VVVvvvvvvvrrrrrroem! Daar gaan we!
Als je kijkt op fora voor vogelliefhebbers staan daar hartverscheurende verhalen van mensen die de spanning niet langer aankonden als er tijdelijk minder actie was. Die dan (trillend, met de beste bedoelingen) in het nestkastje keken en daarmee zo’n paniek veroorzaakten dat de broedende vogels de eieren verlieten. De wroeging! Het schuldgevoel!!
Zelf wist ik me te beheersen en op een gegeven moment was er zo’n druk vliegverkeer dat er binnenin zeker jonkies moesten zijn. Toen ze beter bij stem waren hoorden we ze ook piepen/voedsel eisen. Ik heb één zo’n hummeltje nog even gezien na het uitvliegen, maar toen was het hele gezin foetsie. Wat een floeperds!
Toen we het kastje schoonmaakten troffen we geen viezigheid en parasieten. Knus en proper was het. Een bedje van mos (ruim voorradig in de tuin) maar we waren speciaal geroerd door de voering van rode wol die er doorheen gevlochten was. Hadden ze ergens een rood kindersokje op de kop getikt?
Variez! Dus nu lezen, snelheidsmaniakken en knalpijpfetisjisten!
Het was een tip van een vriendin die gisteren op de koffie was: he American Motorcycle Museum in Raalte, hier 10 km vandaan. Dus ik sprong op de fiets (geen motorfiets). Het ging zoals vaker: ik begon sceptisch. Binnengappend zette ik mijn fiets op zijn standaard in de uitsparing tussen twee obsceen blinkende Harley’s zo groot als SRV-wagens.
Verderop maakte een karikatuur van een motorrijder zich klaar voor take-off. Hij had onder zijn helm en stofbril een grijze geitenbaard met scheiding, met halverwege een strikje. Zal ik vragen of hij een stukje baard kan doneren voor mijn nestkastje, dacht ik.
Tot zover de clichés. Want binnen was ik (geen rijbewijs) binnen de kortste keren om. Wilde me inschrijven voor een woestijnrally en maakte me romantische voorstellingen van motorkoeriers in vergeten oorlogen. Zelfs een bijrol in het zijspan leek me wel wat.
En er is iets met die solide motorblokken dat zelfs bij mij de neiging oproept ze te demonteren. Te sleutelen om het sleutelen. Onderdelen te reinigen waar geen stofje op zit. Ze oliën, opwrijven, likken, liefhebben. Begrijp me goed, als straks mijn remkabel breekt sta ik direct op de stoep bij rijwielhandel Zwakenberg hier ter dorpe; maar dat museum (gevestigd in een oude Saksische boerderij) prikkelde de fantasie, zoals alle goede musea doen.
Terwijl ik er ronddoolde bedacht ik allerlei onwaarschijnlijke groepjes die ik graag zou meetronen om de reacties te peilen. Schoolexcursies voor maatschappijleer, levenslange Amerika-verguizers, leesclubjes, eco-trippers en woke-verslaafden. “Rugzakjes met vooroordelen s.v.p. daar bij de Rolling Stones-flipperkast achterlaten. We beginnen bij de Indian, waarmee de 10-jarige Willy Wright in 1911 van de oost- naar de westkust reed. Pedagogisch onverantwoord? Dat staan te bezien… Want…”
Overigens was het tussen mij en motorrijders niet altijd koek en ei. Zie de Dagklad-klassieker Kwaad en verstandig.
Hi Marius. Het hoeft elkaar gelukkig niet in de weg te staan. Hier een motor- en nestkastbezitter. Na wekenlang uitzicht op/ genieten van een koolmeeshuishouden waren ze hier ook plots van de een op de andere dag vertrokken. Allemaal. Zonder mogelijkheid om het contact af te bouwen. Bijv. een achterblijvertje die liever toch nog wat langer wil oefenen. Of een afscheidslied om je te bedanken voor je gespitste oor en ferme optreden als er poezengevaar dreigde.
Over de poepjes: ik zag gisteren in vroege vogels dat het kan dat vader/ moedervogel zulks opeet. groeten uit Haarlem.
Dat spagaatje heb je uiterst creatief opgelost 😂
Nog meer leuke (gratis) uitstapjes die per fiets binnen een half uurtje bereikbaar zijn? Het Aardehuis en het fameuze Willy Dobbe Plantsoen, allebei in Olst.
https://www.aardehuis.nl/index.php/nl/
http://www.herensocieteit-olst.nl/index.php?page=willy-dobbeplantsoen
@ Joke: Ja, afbouwen! Nou ja, de volgende keer heb ik wat eelt op mijn ziel.
@Rigo: reacties met meerdere URLS worden ergens geparkeerd (kan spam zijn) vandaar de vertraagde plaatsing. Het Willy Dobbeplantsoen was mij al opgevallen; die aardehuizen hebben we alleen nog maar uit de verte gezien (maar staan op de lijst).
@Brigit: dank!