Ga naar de inhoud

Boer zoekt stadsmens

Polarisatie en dreigende burgeroorlog? Je kunt je schouders ophalen, maar dat ‘erepodium’ met boervriendelijke politici daar in Stroe verspreidde dermate kwalijke populistische dampen dat menige luchtwasser ervan in acute ademnood zou raken.

‘Den Haag’ begrijpt de boeren niet, hoort ze niet, moet ze niet, zo luidde de algemene klacht daar. Dus de tijd van praten zou voorbij zijn. Voorlopig schuiven de vertegenwoordigers van LTO, FDF en Agractie niet aan voor overleg met de regering. Zij vormen één onverzettelijk front.

Vooropgesteld, ik heb niet DE oplossing voor de stikstofcrisis. Wel wil ik (stadsmens in transitie / wannabe plattelander) hier graag een vraag opwerpen. De boer voelt zich onbegrepen, maar andersom: begrijpt de boer de stadsmens? Weet de boer wel dat die met een natte vinger te lijmen is? Hebben ze weleens goed gekeken wat er gebeurt als je een Groen Linksmens of zo’n bleek D66-doetje bevrijdt uit zijn grauwe stedelijke omgeving en loslaat op het platteland?

Die staan te jubelen bij elk dartelend lammetje in de wei of wroetend biggetje in de modder. En hoe heten die pasgeboren paardjes ook weer – oh ja, veulens! Zóó schattig en denk eens aan de educatieve waarde voor de kids… Stadslui drentelen opgetogen rond bermkastjes met streekproducten: klaverhoning, walnoten, vlierbessensap en gerimpelde appeltjes uit de boomgaard. Ze likken gretig aan ‘boerenijs met boerenjongenssmaak’. Zo’n stadsmens vindt alles even prachtig- als hij met zijn nieuwe rubberlaarzen uitglijdt in een koeienvlaai of van een ladder dondert bij het kersenplukken is dat een authentieke, vormende ervaring waar hij na thuiskomst nog weken over opschept.

Ik spot er niet mee, ik ben er zelf precies zo een. En hoe meer de boeren (ze schijnen slim te zijn) onze teerhartigheid en sentimentaliteit uitbuiten, hoe liever het me is (daar komt bij, ik wil geen burgeroorlog). Om boeren weer perspectief te geven (ik haak in mijn woordkeus gemakshalve aan bij Zijne Majesteit W-A) zouden we eens kunnen denken aan het Britse recht van overpad, the right of way.

Ik heb veel gewandeld in Engeland en daar mag je veel vaker dan hier over velden en akkers. Een kwestie van wetgeving en traditie, maar het principe blijft mooi. Zou het in Nederland geen win-winsituatie zijn? Alle boeren houden vanaf nu op hun land een baan van anderhalve meter vrij voor recreanten; en omdat die langs de route niet alleen raaigras en mais willen zien, worden zulke klompenpaadjes afgebiesd met wildbloemen en bessenstruiken. En daarachter doet de boer als vanouds zijn boerendingen, in zijn eigen habitat. Als elke boer een kilometer inlevert, kom je op 50.000 kilometer wandelpad. Bepaald niet niks. Noem het nieuwe natuur (joeha!) en maak er goede sier mee bij de EU. Alles met subsidie, daar komen we wel uit.

Zo komen stedeling en boer elkaar vast vaker tegen. Een volgende stap zou kunnen zijn om de zieltogende geestelijke gezondheidszorg te ontlasten. In plaats van een ‘intake’ van een paar maanden, krijgt iedereen die zich bij GGD of jeugdzorg aanmeldt een onderkomen op een boerderij (desnoods in schuur of stal) en moet daar rooien, dorsen, poten, zaaien, biggen castreren en stikstof afnemen. Goede kans dat de buitenlucht en fysieke inspanning wonderen doen voor het psychisch welbevinden. Sommigen zullen nooit meer een therapeut nodig hebben en solliciteren als boerenknecht.

Farmers Defence Force, denk toch minder defensief: kom met een charmeoffensief. Laat de verdediging zakken. Zwaai eens naar een stadsbewoner, laat je fotogeniekste varkens poseren op het erf, leg smultuinen aan, voeg iets toe aan de gier waardoor die naar hopjesvla ruikt. Laat je niet voor karretjes van opportunistische politici spannen. Adopteer een ambtenaar, een graspieper of een grutto, pap aan met de Greta Thunberg-fanclub; houd open dagen, of open nachten in de hooiberg.

Stop met de oorlogstaal en graaf je niet in. Stadsmensen zijn kasplantjes, ze hebben liefde en aandacht nodig. Wat dat betreft lijken ze verdacht veel op boeren.

Twee vertegenwoordigers van het nog op te richten Boeren Propaganda Front (BPF)

 


 

4 gedachten over “Boer zoekt stadsmens”

  1. Zeer geliefde en gewaardeerde schrijver van dit heerlijke stuk vandaag door mij genietend gelezen ♥️

    Nu vertoef ik tijdelijk in een kleine boerderij zuidelijk van Bergerac ( Fr.) en ben ik afkomstig uit een wijnboeren familie.

    Ik sluit me aan bij jou overwegingen en verstout mij een toe te voegen:
    Hoe zou het kunnen uitwerken op de door jou beschreven situatie als we het fenomeen “ vanzelfsprekendheid “ in een weckfles zouden zetten als herinnering aan oude tijden?

    Dat zou ruimte kunnen maken voor verwondering en dankbaarheid, voor erkenning en waardering die dan uitgesproken kan worden tegenover al diegenen die ons dagelijks in leven houden.

    Een hele klus voor het onderwijs weliswaar om stap voor stap te laten zien wie voor ons vorderen zorgt en hoe dat gebeurt.

    Mogelijk zouden boeren en tuinders als Gastdozenten weer meer zicht krijgen op de stadsmensen en de stadsmensen zoude van de ene verbazing in de andere vallend waardering krijgen voor hun voeders.

    Maar ach jij zou in Den Haag daarover een lezing kunnen houden maar kom daar eens wandelend aan! Weten zij wat waardering is? In de vorige geneuwerd geleerd: “niet waarderen dan gaat die naast zijn schoenen lopen”…..terwijl jij als geen ander weet hoe heerlijk en gezond het is met blote voeten door het land te lopen♥️
    Lieve groet aan je medewandelaar ♥️

  2. Gerrit voorheen Praot

    Ik raad je aan geen vrijwilligersbaan aan te nemen als minister-president.

  3. Vergeef mijn fouten: ons vorderen = onze voeding

    Gastdocent

    In de vorige generatie werd geleerd…

  4. Een mooi geschreven en vooral lief stukje dat inhoudelijk over een 50.000 km mooi wandelpad om de werkelijke problemen heen loopt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *