Collectantenjeuk

Goede doelen vind ik op zich niet slecht, maar de bijbehorende collectanten staan me steeds vaker tegen.

Gisteren tegen etenstijd – ik had net een lek in het vijverfolie ontdekt, maar besloot ondanks deze minicrisis toch naar de voordeur te lopen – was het een blonde, zorgvuldig gestylede jongeman die zich belangeloos… Oh nee, het was zijn studentenbaantje. En zoals ik al vreesde, hij had geen collectebus.

Hij begint mij eerst te overhoren, een inleidend reuma-quizje. Ik onderbreek hem en vraag waar ik mijn eenmalige bijdrage kwijt kan. Mijn groezelige briefje van vijf of een handjevol nog warme munten uit mijn achterzak. De jongen geeft een rad antwoord, waarin hij behendig anticipeert op mijn afkeer van automatische incasso. Ze worden getraind, dat merk je aan alles.

Ik leg uit hoe laks ik ben, dat ik in de praktijk zulke afschrijvingen pas stopzet als er zes regenachtige zondagmiddagen achter elkaar vallen, Dat ik behalve reuma (niks mis mee) nog ettelijke andere ziektes ken die het genezen waard zijn. Dus ik wil EENMALIG iets geven. De jongen kijkt alsof ik hem vraag zijn hippe gympies uit te trekken zodat ik met de zool het vijverfolie kan repareren.

Eenmalig?!? Dat ging hem wel érg ver. Hij raffelt een reeks ontbindende voorwaarden af en terloops laat hij blijken het door mij genoemde bedrag van vijf euro wel wat minnetjes te vinden. Hij bewerkt slinks mijn geweten met een toespeling op het grote huis. Hier sluit ik (hoewel geërgerd) kalm en waardig de deur. Uh… nee. Kennelijk wist hij (die cursussen moeten best goed zijn) precies hoe ver hij kon gaan, ook nadat ik hem tot meer spoed had gemaand.

Ik gaf hem zelfs mijn betalingsgegevens, en herhaalde het woord ‘eenmalig’. Hij gaf een van zijn automatische antwoorden, vaag en vluchtig, hij was al bezig met de volgende stap in het proces: of ik mondeling mijn toestemming wilde inspreken voor de maandelijkse afschrijving, dan zou hij dat opnemen en…

Inspreken? Opnemen? Moest ik straks nog een liedje zingen ook misschien? Hier sloot ik geërgerd de deur in zijn gezicht. Eenmalig.