Smart life

Nadert het moment dat 75% van de bevolking te dom is voor het Smart Life dat we krijgen opgedrongen? Zo hulpeloos dat Siri en Alexa hun geduld verliezen en de wifi afsluiten? Of kan ik het (in plaats van me te verliezen in sociaalculturele bespiegelingen over de oprukkende technologie) beter bij mezelf houden?

Ik had van de zomer een infraroodpaneel besteld en toen de temperatuur onder de 15 graden dook, leek me het moment gekomen dat ding aan te zetten. In mijn ouderwetse voorstelling: stekker in stopcontact en als dat niet voldoende was vervolgens op de aan-knop drukken.

Alleen zag ik geen aan-knop. Er zat geen aan-knop aan. Smart! Volgens de handleiding moest ik eerst de bijgeleverde thermostaat en het paneel koppelen. Draadloos vanzelfsprekend. Ze piepten van verre verheugd naar elkaar. En dan moest ik een app downloaden en op ‘reset’ drukken. De resetknop was zo groot als een poffertje en eenvoudig te vinden / de resetknop was een soort steelwratje dat verstopt zat onder het kastje aan de achterzijde. Het installeren ging niet van een leien dakje, maar lukte net voordat ik het wilde opgeven en nu kan ik (whiz-bejaarde!) het scherm aan- en uitzetten.

Helaas alleen met mijn telefoon, die ik liever zo min mogelijk gebruik. Op die Smart Life-app kun je van alles aansluiten (maairobots, broodroosters, beveiligingsapparatuur, sfeerverlichting, stormvloedkeringen). Ik amuseerde me nog even met een troubleshooting-pagina, met gordijnen die onverklaarbaar automatisch open en dicht bleven gaan of mensen die 46 apparaten hadden aangesloten en na het veranderen van een wifi-wachtwoord teruggeworpen werden naar het Stenen Tijdperk. Maar eigenlijk ben ik het er principieel niet mee eens.

Ik zie mijn moeder worstelen met opladers voor alarmknop en hoorapparaat en telefoon. Ze probeert het dapper, maar soms slaat de vertwijfeling toe. Gisteren had ze een dag dat alles haar zwaar viel. Enigszins moedeloos wees ze op haar nachtkastje, waar een nieuw voorwerp was opgedoken – net toen ze dacht dat ze de hele batterij opladers keurig op een rijtje had. ‘Wat is dat nu weer?’

Ik kon haar geruststellen. Het apparaat was niet ‘smart’. Er zat geen aan-/uit-knop op. Er hoefden geen batterijen in die leeg raakten.

Het was de rolmaat. ‘Voor als je wilt weten hoeveel centimeter iets is.’