Flitsfietsen en fietsflitsen

Boertjes van Buut’n? Donderdag waren we even terug in Haarlem. We logeerden bij vrienden in het Florapark en moesten om zes uur in het Kleverpark zijn voor de boekpresentatie van Aanraken!, die om 19 uur begon in de Kennemer Boekhandel.

We kregen twee degelijke fietsen te leen, met voor én achterlicht. De zenuwen stonden bij de huisdichteres misschien wat strakker aangehaald dan anders (zouden de boeken er mooi uitzien? Steekt het pr0gramma goed in elkaar? Gooien files of NS-perikelen de boel in het honderd?), maar zelf zag ik alles met vertrouwen tegemoet. Dus daar lag het niet aan dat dat fietstochtje me rauw op mijn dak viel.

Het was donker, het was spitsuur, de weg was her en der opgebroken, ik zat onwennig op die fiets en de straatlantaarns leken op delen van de route vervangen door waxinelichtjes in de spaarstand. Soit! Dat ik al na 500 meter aan acute paranoia leed, kwam slechts deels door scooters en knetterende brommers die kriskras door het verkeer crosten alsof ze met een haperende afstandsbediening werden bestuurd door hypere koters. Nee, het waren vooral de elektrisch aangedreven medefietsers die op het smalle pad vanuit het niets opdoken met snelheden die bij de Waalse Pijl niet worden gehaald door de kopgroep. En ‘fat bikes’ verdwijnen zo snel uit zicht dat jouw verwensingen ze niet meer achterhalen. En dan is er de Urban Arrow met aanverwanten (The Urban Torpedo? De Stinger? Putin’s Revenge?). Zo’n gevaarte ligt ‘s nachts aan de oplader en wordt ‘s ochtends gelanceerd, neem ik aan. Maar waar tanken al die jonge ouders zoveel doodsverachting / doodsdrift?

Wij stapten een paar keer bevend af en bereikten ongedeerd de presentatie. Die was hartverwarmend, met een goede opkomst en leuke optredens. Het boek zag er fraai uit. En wat zijn Vincent & c0. gastvrij – toen we naar huis gingen was het allang rustig op straat.

Later meer over ons verblijf in Haarlem. Nu eerst een stukje fietsen hier in de omgeving van het dorp, over een karrenspoor langs een vergeten wetering.