Mmmm mmelk

Eenzaamheid is een schreeuwend probleem in onze eeuw. Sociaal isolement komt voor onder alle bevolkingsgroepen. Of wat te denken van verwaarloosde dieren? De goudvis in zijn geestdodende kom; de kettinghond; de kaaiman die gescheiden leeft van zijn kaaivrouw. Vandaag wil ik echter de aandacht vestigen op een vergeten groep, bestaande uit miljoenen zo niet miljarden consumptieartikelen die stilzwijgend hunkeren naar communicatie met de consument. Koffiecups, bijvoorbeeld.

Ik drink mijn koffie diepzwart, dus ik kon het mijzelf vergeven dat ik het stille lijden van de AH-cups hier in huis al die tijd had veronachtzaamd. Maar er was blijkbaar weer eens zo’n verpakking aangeschaft voor eventuele melkgebruikers en toen die uit de tas kwam zag het vrijpostige cupje rechtsboven zijn kans schoon mij aan te klampen: ‘Lekker geslapen?’

‘Kennen we elkaar ergens van?’ reageerde ik bits (ik had slecht geslapen en had nog geen koffie gehad). ‘Bemoei je met je eigen zaken.’ Nu pas viel het me op dat ook het cupje eronder met me aan wou pappen. ‘Melk in de koffie?’ Nou vind ik ‘melk’ een eufemisme voor de inhoud van die dingen, maar los daarvan was het een vrij onbeholpen poging contact te leggen. Ik zit hier niet te cup-kijken omdat er niks op tv is, toch? Toch?!?!?

Ook onder koffiecupjes heb je aanmerkelijke verschillen in sociale vaardigheden en intelligentie, zo werd mij duidelijk toen ik de hele siamese tienling bekeek. De twee onderaan mengen zich schaamteloos in mijn privéleven (‘Wat doe jij dit weekend’/ ‘Wat doe je morgen?’) en zijn zo vrij mij te tutoyeren. Andere riskeren met hun roekeloze vragen dat de Perla-snelfiltermaling wordt aangelengd met zilte tranen. Tot deze categorie reken ik ‘Waar droom jij van?’, evenals ‘Met wie drink jij het liefst koffie?’ Je zal daar zitten als verse weduwnaar, in je armzalige eentje of met een buurvrouw die met geen waterkanon op afstand te houden is.

Hoe groot is mijn blinde vlek geweest al die jaren? Want nu ik er eenmaal op let… Pickwick-labels gaan na het eerste oogcontact direct de emotionele diepte in met de conversatie: ‘Welk gerecht doet je denken aan vroeger?’ ‘Moedermelk!’ wou ik geïrriteerd uitroepen, maar ja… hoe eenzaam moet je zijn om terug te praten tegen zo’n slap zakje?