Hip snoep

De mens… wat moet je ermee? Want het blijft een raar wezen (voor het gemak neem ik aan dat jullie zelf ook een paar mensen kennen, dat scheelt een hoop uitleg). De ene dag heb ik er geen goed woord voor over en de volgende kan ik er prima mee leven.

Zo las ik gisteren in de XNRC (mijn ex-krant, die nog tot eind mei wordt bezorgd) een artikel waar ik enorm van opkikkerde. Het ging over ‘extreem snoep’. Voor mij – geen (kinderh)ouder – ging een wereld open. Mijn eigen snoepdagen zijn voorbij. Een bananensoes van bakker Jolink gaat er altijd in, ja, maar tenzij er fudge het huis is binnengesmokkeld zal ik me niet snel meer op een zak snoep storten en die tot het laatste zuurtje of dropje verslinden. Het intense smachten naar snoep, het zeuren en dreinen om snoep, de voorpret (lees ‘visioenen’), het volgende snoepje al in je mond stoppen voordat het vorige is doorgeslikt, de ontgoocheling als een vriendje (in het vervolg ex-vriendje) de laatste van veertig toffees voor je neus wegkaapt…

Mijn snoepassociaties zijn inheems en retro: spekkies, toverballen, stroopsoldaatjes, drop, boterbabbelaars en van dat geel-roze schuim dat zo lekker knapte als je er je tanden in zette. Daarna gingen vijftig jaar snoeptrends en -rages aan mij voorbij. Tot de XNRC gisteren in het cultuurkatern die foto afdrukte in schreeuwend paars, knallend roze en uitzinnig geel: een berg door TikTok gepromoot snoep uit Amerika, met geweldige namen als Warheads, Toxic Waste, Sour Slime en Mega Gummies.

Snoep voor sensatiezoekers. Niet de sensatie van het verrukkelijk langzaam smelten van een kaneelkussentje op je tong; dit zijn de hard drugs onder de snoepjes. Crystal meth voor kleuters. Ze gebruiken het vanwege de uitdaging: de snoepjes zijn idioot zuur of heet, belachelijk groot (gummi’s van een pond!) of ze ontploffen na aanraking met de tong. Doe-het-zelfsnoep is ook in. Bij Jamin verkopen ze Magic Potion: je moet een tablet oplossen in een flesje in de vorm van een erlenmeyer en de allerdappersten durven het eindproduct in hun mond te steken.

Voor te snelle beslissers: het meeste is schofterig duur. En de XNRC zou de XNRC niet zijn als er niet de nodige tut-tuttende diëtisten en voedselveiligheidsdeskundigen werden opgevoerd. Want natuurlijk, alles aan dat snoepassortiment brult FOUT, FOUT, FOUT!!!! GEVAARLIJK, DOM, SLECHT!!!! BESCHERM JE KIDS!!!

Maar ja, die mens waar we het over hadden… Ten eerst zijn daar de ontembare kleine mensjes die de grote mensen murw maken met hun trukendoos. De traan van woede, afgunst of ontroostbaar verdriet – hoewel, bij nader inzien prima troostbaar met een Sour Crush. Oeroude driften en instincten… En dan de gewetenloze grote commerciële mens die ouders en kind listig tegen elkaar uitspeelt en uitbuit en er een studie van maakt hoe hij moet manipuleren en verleiden. En daar best een paar miljoen in wil investeren om nog meer miljoenen te verdienen.

FOUT, FOUT, FOUT!!!! GEVAARLIJK, DOM, SLECHT!!!!

Maar toen ik die pagina zag, wilde ik een grijns niet onderdrukken. Ja, zo zijn wij, dacht ik. Zo willen wij mensen zijn. Moeten we zijn misschien wel. Kortzichtig, rusteloos op zoek naar snelle bevrediging en winst. Noem mij dom en slecht, maar ik had er op dat moment volmaakt vrede mee.

P.S. In hetzelfde kleurenspectrum als extreem snoep: in Olst zag ik een auto die was bedekt met beschilderde cassettebandjes. Kijk, zo is de mens dan ook weer (voor wie net lekker aan het wanhopen was).

Klik hier voor een overzicht van het zuurste snoep

Of het artikel in de XNRC