Kattegat Festival

En toen was ik ineens op een heel erg sympathiek festival in Zwolle.

Als Bunker niet had opgetreden bij het Kattegat Festival, was ik er nooit heen gegaan. En als Hidde van de Rhee niet de drummer van Bunker was geweest evenmin.

Als 13-jarige Felisenum-leerling was Hidde al een fenomeen. Als de gelegenheid zich er enigszins voor leende mocht hij zijn drumkunsten vertonen, solo. Het talent spatte ervan af, elke klap was raak. En dat zonder enige kapsones. (Op Youtube zie je hem als zesdeklasser, als pianist, in 2017)

Na zijn examen kwam ik Hidde nog weleens tegen in Haarlem – hij was nog net zo bescheiden en studeerde in Delft. Toen ik gisteren op Facebook een aankondiging zag van een optreden in Zwolle, hier drie weilanden verderop, wilde ik er prompt heen.

Het Kattegat Festival had het weer mee (lauwwarm, windstil), maar los daarvan, toen we gisteravond het terrein op liepen, voelden we ons direct op ons gemak. Gratis toegankelijk, geen opgepompte security, kleinschalig, geen rijen bij de wc’s, geen tapijt van plastic wegwerpbekers, maar een statiegeldsysteem. Bewegwijzering en infoborden getimmerd en kleurig beschilderd door handvaardige crea-amateurs – denk Ruigoord of (voor Haarlemmers) De Oerkap. Kraampjes met spiegeltjes en kraaltjes, kruiden en paddenstoelen, vintage meubilair, antiquarische boeken – de rest van het bonte plaatje kunnen jullie zelf wel inkleuren. Op de stoelen bij een poëziepodium werd aandachtig geluisterd en ruigere klanten mochten zich uitleven bij Afterpartees. Niemand gedroeg zich opgefokt en men (het was een tamelijk gemêleerd publiek) verdroeg elkaar uitstekend.

Qua pr en marketing moet Bunker nog veel leren (onhandig, er bestaat ook een Bunker-band en de informatie die ik kan vinden is nogal summier) maar dat is dan ook mijn enige kritiek. Wat een formidabel optreden, zowel de show / presentatie als de funky muziek. Dat vonden de mensen in Zwolle gelukkig ook, die gingen een vol uur mee in het enthousiasme en de energie van de band.

De virtuoze blazers mochten zich uitsloven zoveel ze wilden (die zouden het liefst aan touwen boven het publiek zweven); en daarachter – op de tweede rang – schitterde Hidde, zoals verwacht.

(Voor een proeve van hun kunnen, op Spotify staat o.a. Ikarus)

Na afloop bestormde ik het podium. Nou nee, dat niet, maar terwijl hij zijn drumstel ontmantelde ging ik wel even naar hem toe. ‘Waarom ben jij nog niet wereldberoemd?’ brulde ik extatisch. Nou nee (een na laatste ‘nou nee’), ik bedankte hem voor dat magnifieke optreden. Hij bleek me totaal vergeten te zijn. Nou nee, hij wist niet dat hij een fan in Wijhe had en was blij verrast me te zien.

Van dit soort avonden blief ik er nog wel een paar. En Kattegat noteer ik vast voor volgend jaar.