Frituurpopulisme

Over hard wetenschappelijk bewijs beschik ik nog niet, maar zou het kunnen dat zich in de gevreesde onderbuik van de samenleving een enorme klont onverteerbaar, gestold frituurvet bevindt, te vergelijken met het soort dat soms rioolbuizen verstopt in Londen – klonten zo zwaar als tien dubbeldekkerbussen?

Ik kom erop doordat (zoals na iedere politieke aardverschuiving) krantenredacties momenteel hun journalisten op safari sturen naar volksbuurten.

Bij Trouw was Jeroen van Raalte de klos; hij toog naar de Haagse wijk Loosduinen, waar de PVV woensdag ‘goed boerde’, met 60% van de stemmen. Welke zieleroerselen en diepere inzichten dat bezoek opleverde laten we even buiten beschouwing. Waar het hier om gaat: Jeroen papte aan met de verschalkte buurtbewoners onder het genot van

• twee loempia’s (echtpaar van 64 en 66)
• een bittergarnituur (in het wijkcentrum)
• een broodje kroket (groenbeheerder, 53 jaar)

Prominent op de bijbehorende foto staat Mary’s Hollandse Gebakkraam, met dagelijks verse oliebollen op het menu. Mijn complottheorie was geboren!

Want denk aan Caroline van de Plas, die bij voorkeur druipend van het cholesterol aan haar achterban verschijnt (wat voor ‘burger’ is dat eigenlijk in BBB?). Of aan die smullende bitterballenballen op VVD-congressen! Stel… stel dat er in ranzig frituurvet iets zit (of dat er iets aan is toegevoegd! Door duistere krachten en onzichtbare machten!! McDonalds, KFC???). Een geheim ingrediënt dat de illusie geeft dat er simpele oplossingen bestaan voor complexe problemen? Stel dat er een verband is tussen opkomend populisme en ‘fast food’! Mondiaal, hè – op wereldschaal, van Rusland tot Amerika. Dan héb je het wel ergens over.

Een en ander is eenvoudig te verifiëren als duizend verstokte Groen Links-vrijwilligers zich op een Mora- of Kwekkeboom-dieet laten zetten. Indien ze na drie weken zonder hun geliefde broccoli en bleekselderie spreekkoren aanheffen met ‘Geert is een vette gast’ of ‘Gebruik je verstand / prikkeldraad om heel het land!’ is het bewijs geleverd.

In afwachting daarvan: tussen alle analisten en commentatoren was het de huisdichteres die mij echt aan het denken zette met haar uitspraak ‘En al die [2,5 miljoen] mensen denken dat ze het goede doen – dat ze het land een dienst bewijzen.’ Het duurde even, maar toen besefte ik dat je dat met wat goede wil kon opvatten als een hoopgevende gedachte.