‘Zeur niet! hoorde ik een moeder zeggen tegen haar zoontje. ”Zeur niet, zeur niet, zeur niet!’
Het deed me goed te horen dat Wijhes grootste dochter in haar geboorteplaats nog niet is vergeten.
Of het kind zijn klassiekers ook kende en in plaats van te zeuren het servies door de ramen gooide, een schaar in het velours zette of oude dametjes van het trottoir duwde kan ik hier niet vermelden.
Er is in het dorp gelukkig meer dat aan Conny Stuart herinnert. Als een man aan buitenechtelijke escapades doet of een minnares heeft, is het de traditie dat de bedrogen echtgenote zich op de derde vrijdag van de maand met een koortje hartsvriendinnen opstelt bij de woning van haar rivale en daar zo schel mogelijk, uit volle borst een variant op ‘Het is over / je mag ‘m hebben’ zingt.
Je mag hem hebben
Zijn leugens en zijn draaierij
Zijn minderwaardigheidscomplex
Zijn sympathie voor Feyenoord
Zijn bril, zijn sokken en zijn seks
Je mag hem hebben
Zijn auto en zijn fotoboel
Zijn rothumeur, zijn romantiek
… Je mag ‘m hebben!
Gewoonlijk wordt de tekst gepersonaliseerd (‘Feijenoord’ wordt ‘Go Ahead’, ‘fotoboel’ wordt ‘barbecue’, ‘romantiek’ ‘pornotheek’ etc.) en dan afgedrukt op zo’n enorm bord waarop op de stoep ook de verjaarsrijmen openbaar worden gemaakt. Beluister hier het origineel.
Nee, geintje, die traditie is nog niet ingevoerd. We hebben wel een plaquette aan de Stationsweg, bij het geboortehuis van Cornelia van Meijgaard, zoals Stuarts echte naam luidde.
De afgelopen dagen heb ik voor een nog te verschijnen Straatjournaal-column veel Nederlandstalige muziek beluisterd. Alles tussen Wende Snijders en Jules de Corte, zeg maar. Wat een rijkdom! Boudewijn de Groot, Ramses Shaffy, Robert Long, Jaap Fischer, Cornelis Vreeswijk, Jeroen van Merwijk, Drs. P, Lucky Fonz III in het mannenteam. Bij de dames werd ik vooral weer verrast door namen die ik als kind al kende – zij het niet altijd bewonderde: Jasperina de Jong, Jenny Arean, Adèle Bloemendaal. En in dat rijtje vakvrouwen hoort natuurlijk ook Conny Stuart.
Op Youtube staat het succesnummer ‘De hoezepoes’, waarop zij weergaloos haar technisch kunnen demonstreert.
En net vond ik een documentaire van haar leven. Van Wijhe wordt – plaquette of geen plaquette – met geen woord gerept (ze groeide op in Den Haag), maar de fragmenten die ik bekeek boeiden direct. Een persoonlijkheid, zoveel staat vast. En wisten jullie dat ze drie jaar getrouwd was met Swiebertje (Joop Doderer)?
JA JA JA ! Ik ken ze … allemaal … Heel fijn dat jij ze even extra in het zonnetje zet ,
zeker in het kader van ( inter) Nationale Vrouwendag !
Kleinigheidje: in de documentaire wordt Wijhe wel degelijk (5:16) genoemd.
Maar verder was mevrouw Stuart natuurlijk vooral heel erg Haags. Het Den Haag van het zand, niet van het veen.
@Hans V. : Je hebt gelijk – ik was afgegaan op haar eigen introductie en zoals ik schreef, ik heb nog niet de hele documentaire gezien.