Mag je medelijden hebben met een lokale wethouder? In casu Marcel Blind?
Wacht, ik geef niet-Wijhenaren even de tijd om de nooduitgang te zoeken. Want het gaat nogmaals over Noordmanshoek. En dorpsgenoten met een voorkeur voor een keurig, objectief verslag verwijs ik graag door naar RTV Oost.
Zelf breng ik die neutraliteit niet op; ik heb te veel afgezien gisteren in de volle vergaderzaal. Vol, want behalve de raad waren daar zeven insprekers plus aanhang. Er moesten stoelen worden bijgehaald; die van de nieuwe burgemeester bleef helaas leeg, waarmee ze een uitgelezen kans miste om te weten te komen wat er in haar gemeente bloeit en broeit en wordt verknoeid.
Het project Noordmanshoek is ontaard in een loopgravenoorlog: voor- en tegenstanders hebben zich diep ingegraven. Zo diep dat de voortreffelijk verwoorde argumenten van de insprekers (allen vóór NMH) hoog over de hoofden van de coalitiepartners heen leken te vliegen; VVD, CDA en Gemeentebelangen gingen er amper op in. Ik schreef al eerder over die laakbare houding (zie Zittende Raadsleden) en het was gisteren niet beter.
Het CDA kwam met een futloos reactietje dat volledig uitgeschreven op een vloeipapiertje zou passen; Armando Maglio (VVD) bezigde in de loop van de avond 12x het woord ‘kaders’, zonder ooit te verduidelijken wat die ‘kaders’ omlijstten of begrensden. Ook belangrijk: hij kende ‘mensen’ die óók tegen waren. Wie dan? Nou, gewoon, ‘mensen’. Ten slotte Ronnie Niemeijer (GB). Die heeft zich een communicatiedodende spreekstijl aangeleerd die het voor de toehoorder vrijwel onmogelijk maakt na te gaan wat hij bedoelt en óf hij iets bedoelt – zijn verbale bijdragen klinken alsof een humeurige buurman grindzakken leegstort in een kruiwagen.
En nu mijn medelijden met wethouder Blind. Het begon met ergernis: want uit alles sprak diens weerzin tegen het hele gebeuren. Nou had hij zelf een fluttig ‘feitenrelaas’ ingeleverd. Met wat meer volledigheid had hij zich veel kritiek kunnen besparen. Je zou verwachten dat hij zich vervolgens grondig zou prepareren, maar hij stond daar alsof hij zich in de avond had vergist en door een gemeentebode van de tennisbaan was gehaald.
Koop een HEMA-merkstift, Marcel, dacht ik (steeds geïrriteerder), dan kun je sleutelpassages in dossiers markeren. Dan hoef je niet de zieligheidskaart te spelen of bij gebrek aan bewijs te beginnen over je blauwe ogen. Dan kun je af en toe een datum noemen in plaats van te brabbelen over ‘de zomerperiode’. Of te vluchten in flauwe voetbalvergelijkingen over de ‘derde helft’ (jammer dat het publiek erg kort werd gehouden, anders had ik tussendoor graag uitgelegd dat de derde helft niet hetzelfde is als ‘blessuretijd’, maar verwijst naar filevorming bij de bierpomp in de sportkantine).
Bij elke interruptie van GL, D66 of PvdA keek de wethouder diep gekwetst, alsof hij niet wist waar hij het aan had verdiend. Tijdens een pijnlijk lange stilte (waarin hij zijn gedachten ordende, zijn paperassen herschikte of terugverlangde naar de tennisbaan) hóórde ik het ongeloof van het publiek. Was dit echt? Ging dit over een al jaren lopend miljoenenproject? Aan alles was te merken dat Blind niet meer wilde, niet meer kon. Dat hij dat hele project hartgrondig verfoeide: als er nog iemand één keer ‘burgerparticipatie’ zei of ‘voedselbos’ of ‘stekker’ zou het hem te machtig kunnen worden. Ineens begon ik hem beklagenswaardig te vinden. Het is weliswaar Lijdensweek maar er zijn grenzen.
Een van de insprekers had voorgesteld een nieuwe voorzitter aan te stellen… Een die de partijen weer bij elkaar aan tafel wil brengen. Nieuwe gedrevenheid, durf, energie! Een frisse blik!! Misschien moet de burgemeester het zelf doen, of desnoods een externe kracht. Voor de vorm moet Marcel Blind natuurlijk wel even worden gepolst, maar afgaande op zijn martelaarsblik van gisteravond zal het voor hem een opluchting zijn als hij van dit ellendige dossier wordt verlost. En met wat goede wil van alle partijen kan de Stichting Noordmanshoek dan weer verder.
P.S. Wie wil controleren of ik overdrijf: ziehier het videoverslag.
Marius, wat een heerlijke omschrijving van treurige gebeurtenissen! Je grindzakken en tennisballen zijn om te smullen.
Een mooi voorbeeld van de tegenstelling ‘stad/platteland’, c.q. ‘randstad/Oost- en Noord-Nederland, c.q. ‘elite vs. boeren en plattelanders’.
Om de een of andere reden lijkt tegenwoordig vooral Overijssel een bolwerk van conservatisme, en een toonbeeld van het gezegde ‘wat de boer niet kent, dat vreet ie niet’.
Dat betekent in ieder geval géén asielzoekers, maar gaat kennelijk ook op voor mensen die eens wat anders willen dan huisje-boompje-beestje zoals de Wijhenaar dat gewend is.
Lang geleden heb ik mezelf al eens door een Drent (waarmee ik overigens nog steeds bevriend ben) laten uitleggen dat dit soort gedrag in het oosten en noorden voorkomt uit een altijd sluimerend minderwaardigheidscomplex.
Hoe men daar ooit aan gekomen is, is stof voor wetenschappelijk onderzoek.
Mogelijk draagt de westerling daar schuld aan, dus uiteindelijk moeten jij en ik, als westerlingen, waarschijnlijk toch het boetekleed aantrekken, tegenover deze nog-net-niet-tot-slaaf-gemaakten.
De Nederlandse maatschappij is echt enorm ingewikkeld geworden
Grappig, op een lokaal stukje twee reacties uit ‘het westen’!
@Hans: Maar Wijhe is niet zo simpel als jij het voorstelt. We vangen in het dorp 80 Oekraïeners op, plus reguliere asielzoekers en daar is zelden iets over te doen. En van een echt minderwaardigheidscomplex merk ik weinig – er is juist een soort Saksisch zelfbewustzijn (en terecht!).