Alsof het leven niet ingewikkeld genoeg is voor een stadsmens in transitie stuitten we gisteren in het binnenste buitengebied ook nog eens op een koevier – of boukoe, daar zijn de fokkers het nog niet over eens. Op veilingen worden beide namen door elkaar gebruikt, leerde ik en ook verder valt er veel te ontdekken over dit bijzondere, relatief nieuwe dier.
Zo bestaat er ook een bonte soort, en er is zelfs een roodbonte koevier (spreek uit ‘koevjee’). De onze was egaal zwart. Hij stond een eindje van ons af in het weiland en zocht geen toenadering, dus ik sta niet 100% in voor de nauwkeurigheid van mijn waarnemingen. Zo op het oog was de vacht ruigharig, met het soort krulletjes waarin het goed woelen is.
Voor- en achteraanzicht van de koevier (kop en kont) laten zich soms lastig onderscheiden, wat voor onervaren fokkers / inseminatoren het eindresultaat negatief kan beïnvloeden.
De koevier is niet moeders mooiste, maar je houdt hem niet voor de (landbouw)show. Het ras biedt vooral voordelen aan agrariërs met een kleine beurs. Het is eerst wel even wennen zijn aan het nieuwe geluid, een combinatie van blaffen en loeien. Nu eens een agressief ‘baf – baf – baf’ en soms een klaaglijk ‘moeif – moeif – moeif’. In het laatste geval wil de koevier gemolken worden, in het eerste verdedigt hij het erf tegen indringers.
Koeviers zijn leergierig en slim; een nevenfunctie als herdershond kunnen ze makkelijk aan.
Zes maanden per jaar is de koevier tochtig en loops tegelijk (weinig, vergeleken bij de mens, red.). Dan is het noodzakelijk langs de omheining te patrouilleren, want het zijn niet alleen grazers, maar tevens onvermoeibare gravers en soepele springers. Een koevier op vrijersvoeten gaat over grenzen als het om partnerkeuze gaat. Wijhese koeviers zijn teruggevonden in Esjberg en Cuxhaven.
Zoals te verwachten is de koevier omnivoor; hij gedijt op een grasdieet, maar je doet ‘m een groot plezier met overgebleven frikadellen of afgeprijsde worst uit de boerderijwinkel. Soms achtervolgt hij kwijlend een konijn of haas door de wei, meestal zonder succes.
Een belangrijke reden voor de stijgende populariteit van dit hybride beest: krachtens de nieuwste mestrichtlijnen telt de ammoniakuitstoot van de koevier maar voor 50% mee – vanwege de koe-genen; de bouvierhelft geldt voor de wet als huisdier.
Wat had jij ook een goede biologieleraar kunnen worden met deze fijne beschrijving van het nieuwe soort 4-voeter dat je dan ook nog eens helemaal zelf ontdekt hebt. Chapeaux en dank voor de glimlach die ik wel even kan gebruiken nu ook mijn moeder, bijna 90 is overleden in Haarlem.
@Boudewien: Ach, sterkte… Want zoals wijze mensen mij deze zomer vertelden toen mijn moeder van 96 overleed, verdriet is verdriet en gemis is gemis. Zo’n hoge leeftijd maakt geen wezenlijk verschil.
Zeker, de Koevier, niet te verwarren met de Koedooodle.