‘Die panda hoort zichzelf wel heel erg graag’ zei mijn schoonmoeder eens. De ‘panda’ was Alexander Pechtold, destijds fractievoorzitter van D66 (nu gaat hij over rijbewijzen). Sindsdien was Pechtold voor ons een panda – dat trage, bolwangige, gepamperde Chinese beest dat maar van één bamboesoort houdt.
De Tweede Kamer als dierentuin – in het juiste gezelschap kan je er een vrolijk uurtje aan beleven. Wie zijn de roofdieren, de keffertjes en kameleons? Jesse Klaver als wijze uil? Rob Jetten als stokstaartje? Yesilgöz is de perfecte hermelijn en bij Timmermans denk ik aan een bruinvis die zich hopeloos heeft vastgezwommen in een prutsloot. Omtzigt? Een boerderijdier met gefrustreerde instincten – denk gecoupeerde staart of afgevijlde hoorns.
Dieren die zich blonderen ken ik niet, maar ach… het is maar een spelletje. In het algemeen zou je hopen op een zo groot mogelijke biodiversiteit in ons parlement, zodat er allerlei geluiden klinken. Dat lijkt me essentieel voor een functionerende democratie. Voorwaarde is wel dat die dieren bereid zijn echt naar elkaar te luisteren.
Een voorbeeld van niet luisteren maakte ik kort geleden mee in de gemeenteraad van Olst-Wijhe, bij het ‘debat’ over Noordmanshoek. Voor niet-ingewijden: uit een burgerinitiatief werd het plan geboren dat gebied op een unieke, fantasierijke manier te ontwikkelen (zonnepark, woningen, waterpartijen, voedselbos, wandelpaden). Tien jaar werkte de stichting eraan (duizenden vrijwilligersuren), bijgestaan door gemeenteambtenaren. Later rezen er bedenkingen: VVD, CDA en Gemeentebelangen wensten een gewone (huisje-tuintje-auto voor de deur) woonwijk.
En toen was daar wethouder Blind, die plompverloren de stekker uit het project trok. Stichting Noordmanshoek was ontsteld, en zij waren niet de enigen. Bij het raadsdebat zat de tribune propvol. Zeven insprekers pleitten hartstochtelijk voor hernieuwd overleg tussen wethouder en Stichting.
Ik zat pal achter de coalitiebanken. Welke diersoorten waren daar bijeen? Ze zaten met z’n elven de vergadering te ondergaan. Schijnbaar onaangedaan. Expressieloos. Wij hebben de meerderheid, zei hun lichaamstaal. Wij zijn tegen. Dus lul maar raak! Alle argumenten van de insprekers werden botweg genegeerd in de drie armetierige toespraakjes die de partijen die avond hielden.
Nee, geen dieren… Zelfs geen kuddedieren. Mijn enige associatie was met elf Rova-afvalbakken die langs de stoeprand staan opgesteld. Niet de groene, maar de grijze. Log en identiek. De kleppen kunnen maar één geluid maken. Vrij vertaald: NEE!
Maandagavond 8 april is het vervolg van de raadsvergadering over Noordmanshoek. Mijn hoop is op meer biodiversiteit daar en een breder scala aan geluiden. JA, GRAAG!!!! hoeft niet. Maar een bereidheid tot nadenken (‘nee tenzij’ of ‘ja mits’ ipv NEE op ALLES) is toch het minste wat je mag verwachten van een gemeenteraad.
Zie ook Wissel over dit debat.