‘This is how civilisations end…’ Ik (misschien wel doller op quasidiepzinnigheden dan op echte) was het er direct mee eens!
Het ging over de VAR die (sportkenners mogen deze alinea overslaan) toen Man United in de laatste minuut van de tweede verlenging van de halve finale om de FA Cup op de heilige grond van Wembley Stadium door Coventry, een soort Keuken Kampioen-divisieploeg (voor niet-sportkenners: hotseknotsbegoniavoetbal – of weten jullie dat ook niet? En ‘heilige grond’ moeten jullie ook maar even voor zoete koek slikken) na een comfortabele 3-0 voorsprong te hebben verspeeld op een 3-4 achterstand werd gezet en de Coventry-helft van de 80.000 toeschouwers het uitbrulde, -krijste, – schreeuwde en toen … Wat?????!!!!!!????????
De VAR deed die massale extase hardvochtig teniet, want Brock of Tvor of Snom of hoe die houterige spits ook heette had 0,00003009 millimeter buitenspel gestaan. Goal disallowed. United won uiteindelijk na strafschoppen.
Bij de lezerscommentaren in The Guardian zag een amateurcultuurfilosoof hierin dus een teken dat onze beschaving op een fataal dwaalspoor was geraakt. Er ging een onverbiddelijke streep door ons rechtvaardigheidsgevoel – de kille computer fungeerde als scherprechter.
Zowel niet-sportkenners als sportkenners zullen het rauwe topvoetbal slechts met moeite in verband kunnen brengen met ‘beschaving’, maar het draait hier nu om het idee dat we (als maatschappij) verreikende beslissingen in handen leggen van systemen die geen verschil kennen tussen een druppel kraanwater en een biggelende traan. [Bedenk zelf een voorbeeld dat met ‘toeslag…’ begint]
‘Zo gaan beschavingen ten onder’ bleef me ook vandaag nog lelijk achtervolgen. In de Groene Amsterdammer las ik over de miljoenen tonnen Europees plasticafval die naar Turkije worden geëxporteerd en daar door vluchtelingen onder gevaarlijke en ziekmakende omstandigheden worden verwerkt. Een smerige, louche miljardenindustrie, met Nederland (het zal niet zo zijn) als belangrijke ‘speler’. Zo gaan bescha…
Nog iets, de stilte op de Dam moet op 4 mei worden afgedwongen; deelnemers aan Dodenherdenking worden gefouilleerd. En de taalrubriek van Trouw ging over de ooit zo zelfbewuste z-klank die verslonst en in de spreektaal weggesist wordt door het spuug van de ‘s’. Ook dat leek me een veeg (feeg?) teken. Als je er eenmaal oog voor hebt, wordt het eind van de beschaving werkelijk OVERAL aangekondigd.
‘Ich bin ein Paaseilander.’
Al kan je je afvragen of die beschaving er eigenlijk ooit echt is geweest. Misschien doe ik er goed aan die vraag voor een ander blogje te bewaren?
De beschaving alhier stierf 22 november j.l.
Graag had ik persoonlijk daar op 4 mei nog een schepje bovenop gedaan, op de Dam, maar vanwege de strenge controles bewaar ik mijn afdaling voor een ander moment.
Mooi stukje overigens.
Apocalyptische gevoelens beginnen thans de gemiddelde burger te bereiken. In het verleden beperkten ze vooralsnog tot metafycisi, waanzinnigen, gods-geïnspireerden en andere mensen en groepen met een licht ontvlambaar mystiek gemoed. Waanzinnigen lopen hierin echt voorop, maar ook kunstenaars en kunstminnaars kunnen zich in veel gevallen tot leden van een voorhoede rekenen. En het hoeft niet per se Hoge Kunst te zijn. ‘The words of the prophet are written on the subway walls’, zijn de woorden van een popmuzikant die menige lezer van deze Dagklas-website zullen herkennen.
Apotheose van IJburg
Hier vind je ruimte. Groots is de wereld van nieuwbouwwoningen.
Je zoeft als een kogel door je goed geïsoleerde appartement.
Telkens op een andere plek kom je tot stilstand.
Elke ochtend weer.
Elke avond opnieuw
het gestaar van wantrouwige katten op onverlichte straathoeken
die niets snappen van ingewikkelde verdienmodellen.
Ho, is dit je eerste huis?
Vast wel niet het laatste?
Mijn ochtendwandeling gaat langs onaangeeroerde trampolines op de dijk,
en eindigt bij het Centrum voor Autisme.
The big gate
van een ondergrondse garage opent geruisloos,
langzaam als in een Oosters sprookje.
Ik schrik van het gerinkel van glazen uit een woning.
Ergens in een huis maken mensen simpele handbewegingen!
Iemand wil een berghut op het dakterras
van haar nieuwe huis laten bouwen
om zo haar verlangen naar de Alpen te stillen.
Waarom bouwen ze geen Alpen midden in het wijkpark?
Trail running op nog geen driehonderd meter van de Kickboks Boutique
kan überheerlijk zijn!
Waarom loop je niet met mij mee door de lege straten?
Je wijk legt elke avond opnieuw het loodje,
de code die je moet intoetsen bij de ingang
van het condominium ten spijt.
@Sanja: wat een onverwacht cadeau! Dank!
Ik zie dat mijn eerdere tekst niet is doorgekomen. Ik schreef: Mooi stukje!
Dat er de laatste tijd toenemende interesse is voor Hannah Arendt (The Origins of Totalitarianism), zegt wellicht ook iets over hoe het gesteld is met onze (westerse) beschaving..
@Sanja: Hannah Arendt..
‘De banaliteit van het kwaad’. Makkelijke oplossingen voor ingewikkelde problemen. Alles geloven wat je denkt. Niet verder kijken dan je neus lang is. Vurig een rechts kabinet wensen. En dan, tien of twintig jaar later, zeggen dat je het ook allemaal niet wist.
Analoog aan die Duitse mevrouw die in het zeer lezenswaardige boekje ‘We waren zo heerlijk jong’ van wijlen Armando aan het woord komt: “Ja, hoor es, we wisten toch niet dat Hitler een krankzinnige was. In het begin deed hij veel goed, de jeugd van de straat en zo.”
Het is nog helemaal niet zo lang geleden dat elke vergelijking van de actualiteit met Hitler of het fascisme, in discussies op internet, direct werd gecorrigeerd door de wet van Godwin: einde discussie. Met als ondertoon: schei ‘s uit met die idiote hyperbolen! Zo erg kon het niet zijn!
Maar ondertussen lijkt Godwin’s law te worden ingehaald door de werkelijkheid.