Het is geen geheim: mijn wereldbeeld hangt van blinde vlekken aan elkaar – een lappendeken van onwetendheid. Toch blijkt het telkens weer erger dan ik al vreesde.
Ik heb het hier niet over esoterische kennis of hogere astronomie, ik heb het over het ‘vochtige doekje’. Hoe banaal wil je het hebben?
Met één vochtig doekje kun je geen rioolpomp onklaar maken, maar onder de grond zoeken door de wc gespoelde doekjes elkaar op en vormen dikke vochtige natte proppen, die in vakkringen bekend staan als een ‘schaap’. ‘Kinderrijke buurten produceren om de paar dagen zo’n babydoekjesschaap, dat dan weer uit het gemaal losgepeuterd moet worden door een monteur.
Ik heb dit uit Trouw van vanochtend. Hoeveel vochtige doekjes er in een schaap gaan staat er niet bij. Wel dat Albert Heijn en Etos samen jaarlijks 1 miljard vochtige doekjes verkopen (1.000.000.000!). En Wibra verkoopt een megabox, met 1320 doekjes voor €19,99. Het schokkende hieraan vind ik niet de milieu-impact. Binnenkort maken ze al die doekjes plasticvrij en als je sommige claims mag geloven zouden we de natuur kunnen redden door de hele Veluwe en alle heidegebieden vol te storten met ‘wet wipes’.
Nee, waar ik ontsteld over was bij deze cijfers: in mijn eigen leven heeft het vochtige doekje (geparfumeerd of naturel) nooit enige rol gespeeld. Ze bestaan al meer dan een halve eeuw en ik ben nog vochtigedoekjesmaagd. Uit een ooghoek heb ik heus weleens gezien hoe een peutertoetje een aai met zo’n ding kreeg, echter zonder te beseffen dat buiten mijn gezichtsveld tout smetvrezend NL maniakaal aan het vegen, wrijven en boenen was en dat onderwaterschapen aan kuddevorming deden in het riool.
‘Schat, heb je de vochtige doekjes al water gegeven deze week?’ riep ik bij wijze van test naar de huisdichteres. Toen ik het uitlegde, kwam ze triomfantelijk met een pak Blue Wonder desinfecterende doekjes (‘doodt 99,9% van de bacteriën’). We gokten dat het uit de nalatenschap van mijn moeder zaliger kwam, aangeschaft toen het schrobben en schuren haar niet meer zo vlot afging.
Ik ga er zo meteen mee experimenteren. Héél voorzichtig, want afgaande op de omzetcijfers is het gebruik van vochtige doekjes verslavender dan Oxycodon.
Vochtige doekjes, nee, maar er was ooit wel een nat schaap in mijn leven. Zie Held of antiheld.
Het stuitendste aan deze hele kwestie is dit: niet zozeer voor peuterwangetjes of babybilletjes, want dan gaan ze de prullenbak in, maar het gebruik ervan door grote mensen, in de wc. Nadat ze gepoept hebben. Op de verpakking staat namelijk doodleuk dat je er niet meer dan 4 per keer door de WC mag spoelen. Het resultaat daarvan is dus die schade aan gemalen, pompen en filters in de rioolwaterzuivering, waarmee de waterschappen jaarlijks 45 miljoen euro schade hebben. En die die mogen wij allemaal betalen, via de waterschapsbelasting. De Unie van Waterschappen is al TWINTIG JAAR aan het smeken en soebatten, bij die paar producenten, of ze als-je-blieft op de verpakking willen vermelden, dat die doekjes nooit niet never in de wc mogen, want ze vallen niet uit elkaar zoals wc-papier. Nergens in Nederland is gevolgschade van bedrijfsactiviteit makkelijker en eenduidiger te herleiden tot een paar veroorzakers. Krijgen zij die jaarlijkse rekening gepresenteerd? Nee hoor, dat hoeven ze niet te betalen. Ik vind het weerzinwekkend.
Ach Estella, we vieren de ‘Vrijheid’ zonder enig begrip van Verantwoordelijkheid. Wanneer het om ‘genieten’ gaat blijken we wonderlijk inventief maar we hebben (allemaal?) moeite met het nemen van Verantwoordelijkheid… op elk denkbaar gebied tegenwoordig. Ooit was er de Club van Rome die ……
Sorry redacteur!