Marijas

Mensen kunnen niet noppen, weet ik sinds vandaag. Met uitzondering van verliefde rasta’s misschien, dat moet ik nog navragen. Er kwamen weer eens twee dingen bij elkaar. Gisteren wandelden we langs de IJssel naar Fortmond en betrapten twee pony’s met meer dan gemiddelde belangstelling voor elkaars manen. ‘Necking’ grapjaste ik (Engels voor vrijen in de ouderwetse achterste-rij-van-de-bioscoop-zin van het woord). Ze namen hun gesabbel en gelebber buitengewoon serieus en lieten… Lees verder »Noppen voor beginners

Ik geef toe, ik heb mijn verleden tegen. Ooit dreef ik in Levende Talen onbarmhartig de spot met de idealistische onderwijsvernieuwers van Slash 21: zie Zonderwijs en Bubble, bubble, toil and trouble. In de nadagen van mijn carrière werd ik de heersende Cito-cratie / Magister-manie echter behoorlijk beu en opperde ik op mijn eigen brave gymnasium in Driehuis om te stoppen met dat compulsieve toetsen. Schaf die toetstirannie af! Weg… Lees verder »Buitenwijs

‘Vrijwilliger? Alleen als ze me met vijf man onder schot houden!’ Zo kan ik mijn mentaliteit van de voorbije 68 jaar gevoeglijk samenvatten. Maar mijn bekering nadert (zegt het nog even niet voort!). Zaterdag voelde ik – bij het braafste, gezondste, verantwoordste, gemoedelijkste, milieuvriendelijkste culturele evenement dat ik ken – een kriebelend soort ontroering toen ik die plastic krat met zitkussentjes zag op het gazon. Een vrijwilliger had er een… Lees verder »Vrijwilligers,dansers en draaier

Stel dat je hele leven van geboorteschreeuw tot laatste ademtocht op video werd opgenomen, in opdracht van een sadistische Hogerhand, ik noem maar wat, en een in leedvermaak gespecialiseerde regisseur maakte een avondvullende compilatie van je ergste flaters, stomste stommiteiten en gênantste gekluns… Bij de Hemelpoort word je gedwongen alles te bekijken en Petrus zegt: “Op grond van je levenswandel kan ik je toelaten. Besef wel, hier hebben ze zojuist… Lees verder »Funny home video?

Ik ken een goede serveerster – geen vanzelfsprekendheid in deze tijd van personeelstekorten. Efficiënt en vriendelijk is ze en ze heeft een prima geheugen. Vorig jaar dronk ik bij haar op het terras gewoontegetrouw een lokaal gebrouwen biertje uit de Chaos-reeks, de Morrigan. Een keer of vier, schat ik, en toen was het seizoen voorbij. Toen ik een paar weken geleden het etablissement weer aandeed, vroeg ze direct of ik… Lees verder »Esprit d’escalier

‘Met seks zijn wij mensen geen hoogvliegers, vergeleken met sommige dieren.’ Met deze eerste zin was ik dit stukje alvast begonnen – zoals ik wel vaker een stukje begin met een eerste zin. Ik zou nog wat pruttelen over verzachtende omstandigheden (wij mensen hebben geen speciaal seizoen voor balts of bronst, we moeten ons niet alleen voortplanten maar daarnaast warmtepompen laten installeren en kids naar zwemles brengen) en daarna zou… Lees verder »Copulatievlucht

In Bakcontact kwam ik met een tussenrapportage over onze inburgering, ruim een jaar na de verhuizing uit Haarlem. We maken vorderingen, was mijn voorzichtig optimistische conclusie. Toch blijven er verbeterpunten. Zo is onze oprit altijd leeg en daarin zijn we de enigen in de straat. We hebben geen auto, wat weer te verklaren is uit het feit dat we geen van beiden een rijbewijs hebben. Deze afwijking wordt ons niet… Lees verder »Doe-het-zelf-(play)-list

Een jaar na de verhuizing uit Haarlem komt onze integratie (als je het mij vraagt, Wijhenaren moet je niet lastig vallen met dit soort geneuzel) in een stroomversnelling. Daarbij spelen bakproducten een niet onbelangrijke rol. Rond de jaarwisseling waren daar die spontaan aangeboden appelbeignets en onlangs stak een aardige overbuurvrouw de straat over en liet ons delen in een van haar specialiteiten, de pannenkoek. Een hele stapel: soepel én toch… Lees verder »Bakcontact