Je hebt (schijnt het) Instagram, waar iedereen op gaat omdat iedereen er op gaat en aan zelfpromotie doet (shinen met meer lumen dan de vuurtoren van Ameland is daar de norm) en als iedereen iedereen dan heeft verblind, begint een (helderziende?) minderheid met Finstagram. Finstagram? Gelukkig praat NRC me bij: Finsta staat voor Fake Insta. Het is een privé-account voor een een selectief clubje. Daar plaatst men de minder flatteuze… Lees verder »Fdagklad
Stel dat ieder mens een nostalgiemetertje had. Tot en met je vijfentwintigste zou het ‘nul’ aangeven (of je moet erg vroeg oud zijn) en daarna stijgt het peil geleidelijk. Bij een score van ’50’ is het moment aangebroken dat je meer dan de helft van de tijd over ‘vroeger’ praat. [Rekenpauze: bepaal zelf je percentage] Vroeger, toen bij de visboer nog levende palingen in een bak zwommen. Toen je nog… Lees verder »Nostalgiemeter
De gehoopte summer of love culmineert in een prikactie van het piepjonge, piepkleine Haarlemse Theater De Liefde, dat 80 gevaccineerde of geteste toeschouwers wil toelaten bij de uitverkochte voorstelling van Theo Maassen. Ik zal de ontwikkelingen met belangstelling volgen. Legt de ME op 16 september een cordon rond het Begijnhof? Wordt theaterdirecteur Mylou Frencken geboeid afgevoerd naar een geheime wappie-gevangenis? Op nu.nl staan al 1900 meningen over de kwestie. En… Lees verder »DVNUTL
Ik wou een tintelende introductie schrijven bij Raconteur Troubadour en die larderen met een paar vlotte citaten uit het nawoord van beide heren, maar waarom zou ik? Dat hele nawoord staat hier, op de eigen webstek van Robert Eksteen, alias de Dwarse Man. Het boek (135 pagina’s) is een verjaarscadeautje dat Robert Eksteen (65) en Jan-Paul van Spaendonck (65) zichzelf gaven, de neerslag van een zowel speels als ambitieus vertaalproject:… Lees verder »Raconteur Troubadour
Straatjournaal sept. ’21 De topsporter als moderne heilige en martelaar, zijn die parallellen al eens grondig uitgewerkt? De overeenkomsten tussen bidplaatjes en Messi-posters; tussen relikwieën in nissen en een vitrine met het Milan-shirtje dat San Marco droeg in de CL-finale tegen Benfica? En wat zou een stukje meniscus van Virgil van Dijk opbrengen op een veiling? Verguisd of gek verklaard door sommigen, geadoreerd door anderen. ‘Zó herkenbaar!’ zou de afvallige… Lees verder »Waterlanders
Vreemd – gisteren vertoefden we in een bubbel – we lazen voor in een betoverende villa-tuin in het Haarlemse Florapark, waar (tegen de verwachting in!) niets te horen was van vurende cilinders, extatische supporters en vreugdevuurwerk. En de gevreesde terugreis naar het oosten verliep ‘s avonds dankzij de aangepaste dienstregeling zo snel dat het leek of Red Bull de nieuwe NS-sponsor was. Vanochtend namen we de pont. We waren toe… Lees verder »Schriktherapie
Ik had gisteren een auto met chauffeur ter beschikking. Een klein zeer dienstbaar geel autootje (zie Poetsliefde) en een goedgehumeurde chauffeur met een taxi-verleden. Na twee uur op de snelweg leverden we her en der in Haarlem een stel boekenpakketten af. Aanvankelijk verliep de operatie zo soepel/stroef als je in een stad mag verwachten. Verkeersdrempels, eenrichtingverkeer en wegomleggingen konden de pret niet drukken; de bestuurder heeft een ongeneeslijke voorkeur voor… Lees verder »Auto(s)luw
Vandaag was een bijzondere dag. Er stopte (ik wist ervan) een vrachtwagen in de straat met de eerste druk van Dagklad, de Haarlemse jaren. Gonda Koster, de huisdichteres en andere fans jutten me op. Vijftien toegewijde jaarganglezers deden het voorwerk, ik dikte hun selectie in tot 16 à 20 pagina’s per jaar. Vormgeefster Christel Bouwmeester van Podivium bewaarde haar goede humeur en liet zich niet ontmoedigen door mijn amateurisme en… Lees verder »Pallet op de stoep
Een groot bezwaar van het openbaar vervoer vind ik dat iedereen er gebruik van kan maken, zonder toelatingsexamen. En vaak ook zonder mondkapje. Na vier uur in drukke treinen gisteren was ik vanochtend toe aan een verkwikkende wandeling. Het regende licht, maar met poncho zou het te doen moeten zijn. En dat was het. Met het Wijheseveer naar de overkant van de IJssel en toen langs de dijk naar Veessen,… Lees verder »Standaardvlag gevraagd
‘Wie zegt mij dat ik consequent moet zijn?’ hoorde ik ooit een moeilijk te negeren collega brommen. Het was een consequent drammerige, inconsequente collega, maar die uitspraak kietelde me wel. En hij vereenvoudigt het leven aanzienlijk. Op de voorpagina van De Stentor lees ik: ‘Vogelpoep, modder, zon, regen: na de zomer verdient de lak van je auto extra liefde. Maar hoe geef je die?’ Ik heb het al gelezen voor… Lees verder »Poetsliefde