Ga naar de inhoud

Marijas

Einde der beschaving

‘This is how civilisations end…’ Ik (misschien wel doller op quasidiepzinnigheden dan op echte) was het er direct mee eens! Het ging over de VAR die (sportkenners mogen deze alinea overslaan) toen Man United in de laatste minuut van de tweede verlenging van de halve finale om de FA Cup op de heilige grond van Wembley Stadium door Coventry, een soort Keuken Kampioen-divisieploeg (voor niet-sportkenners: hotseknotsbegoniavoetbal – of weten jullie… Lees verder »Einde der beschaving

Zwakke plekken

Vandaag kijken we vooral plaatjes. Dat kan zo gebeuren. Trouwe Dagklad-lezers kennen mijn zwakke plek [ongewenste BREINFLITS: in de rubriek ‘Hemd van het lijf’ in het Stentor-magazine wordt wekelijks het ‘medisch dossier’ van een BN’er doorgenomen. Erfelijke kwalen, atletisch vermogen, enz. Vanochtend Arie Boomsma (1,99 m, 100 kilo schoon aan de haak). Niet de lenigste en behendigste, naar eigen zeggen. Echt beklagenswaardig vond ik Arie pas toen hij onder het… Lees verder »Zwakke plekken

Honderd dagen

Ergens eind januari had ik lichte verkoudheidsverschijnselen. Beetje gammel, schuurpijntje in de keel, pips om de neus. Niks om voor in bed te blijven. Ik knapte weldra op, hoestte nog wat na, dat zou wel slijten. Alleen hoestte ik maar door en voor die hoest bleek dat nog maar de warming-up naar het echte werk. Na een tijdje was ik het wel zat, maar ja… hoest? In het OV rochelde… Lees verder »Honderd dagen

Jukebox van Nederland

Straatjournaal april ’24 “Misschien wordt het morgen beter,” zei mijn vrouw (over het druilweer, mijn taaie hoest, haar dufheid) en ik vulde gedachteloos aan “maar het wordt toch nooit goed”. We schoten in de lach, waar kwam Cornelis Vreeswijk ineens vandaan? We joelden een stukje van het refrein, met als toegift wat flarden van ‘De nozem en de non’ (die verliefde non die achterop des nozems brommer sprong). Troubadour Vreeswijk… Lees verder »Jukebox van Nederland

NS-service

Woensdag trad de huisdichteres *** op in Amsterdam. Het ruim gekozen reisschema moest ons rond middernacht thuis brengen. Direct op CS ging het al mis: geen machinist. 20 minuten te laat tuttelden we weg. Een conducteur stelde ons gerust. Geen paniek, de verkeersleider in Amersfoort zou de aansluiting naar Deventer garanderen, etc. Helaas, die trein bleek toch vertrokken. Deventer werd daarmee onbereikbaar. Een laatste intercity naar Zwolle reed nog wel,… Lees verder »NS-service

Taal noch teken

Wat is hun geheim? Maar voor wie de christenpolitiek een beetje heeft gevolgd de afgelopen 2024 jaar kwam het allerminst als een verrassing: de sleutel lag bij het CDA. Of was het de stekker? Want dit gaat andermaal* over Noordmanshoek: burgerparticipatie versus powerplay. Voorafgaand aan de raadsvergadering werd het publiek wel érg klemmend verzocht af te zien van iedere uiting van morele steun of verontwaardiging. S.V.P. niet gnuiven, zachtjes kreunen,… Lees verder »Taal noch teken

Jassistent

Vanochtend trof het me ineens pijnlijk dat ik zo weinig vrouwen in hun jas heb mogen helpen. Het kwam door een boekbespreking in de Groene Amsterdammer van Kairos (Jenny Erpenbeck) en Dag voor dag: Een getijdenboek van de liefde (Helga Schubert). Het was recensente Marja Pruis opgevallen dat in beide boeken een affaire begint nadat de man zijn toekomstige geliefde ‘in haar jas helpt’. Ik ken enkele mannen die ik… Lees verder »Jassistent

Raadsgeluiden

‘Die panda hoort zichzelf wel heel erg graag’ zei mijn schoonmoeder eens. De ‘panda’ was Alexander Pechtold, destijds fractievoorzitter van D66 (nu gaat hij over rijbewijzen). Sindsdien was Pechtold voor ons een panda – dat trage, bolwangige, gepamperde Chinese beest dat maar van één bamboesoort houdt. De Tweede Kamer als dierentuin – in het juiste gezelschap kan je er een vrolijk uurtje aan beleven. Wie zijn de roofdieren, de keffertjes… Lees verder »Raadsgeluiden

Tosca

Ik betrapte de huisdichteres met ‘Tosca’ van Maud Vanhauwaert. “Is het wat?” Er werd zo grif ja geknikt dat ik het ook wou lezen. Ik ken Maud (met ‘oo’, niet ‘au’) een héél, héél klein beetje uit de tijd dat de Utrechtse Vorlesebühne nog bestond, waar (hulde aan oprichter/organisator Bernhard Christiansen) een maandelijks podium werd geboden aan ‘kort, vreemd proza’. Sylvia had daar een vaste basisplaats. Er was ook een… Lees verder »Tosca

Koevier

Alsof het leven niet ingewikkeld genoeg is voor een stadsmens in transitie stuitten we gisteren in het binnenste buitengebied ook nog eens op een koevier – of boukoe, daar zijn de fokkers het nog niet over eens. Op veilingen worden beide namen door elkaar gebruikt, leerde ik en ook verder valt er veel te ontdekken over dit bijzondere, relatief nieuwe dier. Zo bestaat er ook een bonte soort, en er… Lees verder »Koevier