Netherlands in shock as country enters lockdown. Had ik The Guardian echt nodig voor dit diepe inzicht? Buiten lijkt het of de baasjes voortgetrokken moeten worden door hun uitgeputte honden. Het kleurenspectrum is ingekrompen tot vijftig tinten grijs en zelfs de regendruppels kunnen de motivatie niet vinden om fatsoenlijk af te dalen naar dit gedeprimeerde land en zwabberen maar wat door de lucht. Ik hoor niemand meer zeuren over de… Lees verder »Shockdown
Op de pont was nog een poging gedaan knusheid en kerstjolijt te creëren, maar toen we aan de overkant de oever volgden naar Veessen was daar vooral mist. Geen ondoordringbaar dikke mist, maar dicht genoeg om de sfeer te bepalen. Onze zintuigen deden net iets meer hun best om de omfloerste geluiden en gesluierde beelden te duiden. De ganzen leken eveneens geïntrigeerd en onthielden zich van nerveus gekwaak en… Lees verder »Unidentified floating object
‘Ik zou me bijna nog een intellectueel gaan voelen,’ schertste ik tegen de vriendelijke verkoopster van Waanders in de Broeren, toen bleek dat ze in die zo gerenommeerde Zwolse boekhandel geen Duitse boeken verkochten (en Franse evenmin). Goed dat ze me gisteravond/-nacht niet hebben betrapt. Compleet ontsnobt. Ontwapend. Ontmand (?). Verkleefd met het bankstel, terwijl Netflix me serieel Hjem Til Jul (Home for Christmas) voerde. ‘De volgende aflevering begint over… Lees verder »Vermosseld
Soms ben ik te dom voor de krant. En voor de wereld. Ik lees in NRC over ‘autonome wapens’ en stel me een kanonnetje op wieltjes voor dat langzaam door een winkelcentrum rijdt en als het zo uitkomt (for reasons best known to itself) een voorbijganger elimineert. Ah… zoiets is het ook, alleen gaat het om drones en onbemande vaartuigen; en ze doen hun vernietigingswerk op onherbergzame plekken met minder… Lees verder »Beetje dom
‘Het is niet dat ik me erger aan tuinbrede rendiersleeën of exhibitionistische aartsengelen. Ik vind het best wel sfeervol allemaal, voor de andere mensen. Maar ik piek-er er geen moment over om zelf de geringste bijdrage te leveren aan de K****knusheid, binnens- of buitenshuis. Er staat hier in de huiskamer geen K****boom (plastic of echt) en ik heb me nog nooit vergrepen aan een hulsttakje. Steekschuim heeft van mij niets… Lees verder »Zwart gat of vallende ster
Straatjournaal december ’21 “Ik doe niet moeilijk over een beetje pijn!” We zaten ‘s zomers buiten rond een houtvuur; de spreker, een vriend van mij, liet zijn uitspraak volgen door een dramatische pauze en keek suspense-verhogend de kring rond (spalkte hij zelf zijn botbreuken? Trok hij zijn eigen kiezen? Had hij zonder verdoving zijn appendix verwijderd?). En dan de anticlimax, met perfecte timing: “Ik slik gewoon een paar pijnstillers.” Dit… Lees verder »What if?
Staatsbosbeheer organiseert de komende dagen het NK Plassen Stampen. Vies en nat worden in de natuur, met je rubber laarzen of blote voeten water en modder zo hoog mogelijk laten opspatten. Het moet appelleren aan een sterk instinct uit de oertijd, pakweg het jaar 400.000 voor Apple. Maandag zaten wij op een bankje bij Veessen en aan de overkant van de rijweg lag een regenplasje, vlak bij de beukenhaag. Er… Lees verder »Mussenpret
‘Het sleutelwoord is nu: naar elkaar luisteren.’ Ik heb het van Louise Fresco, vanochtend in NRC, die zich zorgen maakt over het weefsel van de samenleving. Zij signaleert in haar column een aantasting van het vertrouwen en de solidariteit tussen bevolkingsgroepen en generaties. Daar zou best eens iets in kunnen zitten (als ik miljoenen Nederlanders goed versta) en Louise ziet de remedie in wederzijds luisteren en de dialoog. En laat… Lees verder »Dialoog voor beginners
‘Sombere winter dreigt’ kopte De Stentor vanochtend, verwijzend naar de straffere corona-maatregelen. Iedereen, geprikt of ongeprikt, heeft blijkbaar zo zijn eigen redenen om de smoor, de schurft, de pee of de dampen in te hebben de komende maanden. Een beetje regering had daarom de lachtherapeut, potsenmaker. clown, harlekijn en cabaretier al tijdens de hoogtijdagen van de goeie ouwe alfa-variant aan de lijst van essentiële beroepen toegevoegd; en dat terwijl komieken… Lees verder »150.000?!?!
‘Wat zijn de vrouwen groot’ zong Jeroen van Merwijk ooit (‘ik lag laatst op het strand, ik denk, daar ligt een rondvaartboot’). Gisteren bij De Vries had ik een soortgelijke ervaring, maar dan met boeken. Bij De Lyrics van Paul McCartney kom je er niet met een linnen draagtasje, een vorkheftruck is wel het minste. En er lagen meer boeken van een formaat waar salontafels met een onderliggende aandoening… Lees verder »Grote Houtstraat-omnibus