Optimisme is onze politiek, verkondigt Tony Blair (in roze overhemd) zaterdagochtend op de voorpagina van het NRC; dat gaat over Europese integratie. Brinkhorst knort tien centimeter lager over Neerlands ‘renationalisering’ (we trekken ons terug achter de eigen grenzen) en in het immer knusse binnenste van Grote Broer het HD laat Willem van Kooten /(formerly known as) Joost den Draaijer weten dat hij somber is over ons land: “De KLM hebben… Lees verder »Worst zonder ananas
Een scheiding der geesten gisteren: de huisdichteres ging naar haar geestverwanten in De Waag, waar na een korte hapering de voordrachtreeks Woorden in de Waagschaal werd hervat. Mijn eigen prozaïsche persoontje gaf de voorkeur aan een bezoek aan de Kennemer Boekhandel, waar een avond was gewijd aan Kester Freriks’ nieuwe roman ‘Madelon’ (uitgeverij Conserve, 2005). Ik had het boek eerder deze week met bewondering gelezen. Hoofdpersoon is beginnend biograaf Harry… Lees verder »Kester en Madelon
‘Zwartepieten met de jeugdzorg’ luidt de kop boven een interview in het Haarlems Dagblad, waarin een gezinsvoogd van de Stichting Gereformeerd Jeugdwelzijn uitlegt hoeveel zorgen jeugdzorgers hebben. En dan ook nog al die media-aandacht… Elders in dezelfde krant gaat het over het ‘Aanvalsplan Wachtlijsten Jeugdzorg’ van GS Noord-Holland en het ‘Deltaplan Gezinsvoogdij’ van het Bureau Jeugdzorg Noord-Holland. Aanvalsplan? Deltaplan? Soms word je kwaad, soms word je somber en nooit krijg… Lees verder »Jeugdzorg ahoi
Veel mysterie in Grote Broer het Haarlems Dagblad vandaag. De Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW voor intimi) zet mystery cars in bij APK-keuringen, om er achter te komen of garagehouders bona- dan wel malafide zijn. De keurders gekeurd, zeg maar. En dan zijn er ook nog de medewerkers van John Howard, voorzitter van een Brits consumentenpanel. Die doen aan mysteryshopping. Vermomd als financiële onbenullen buurten ze bij banken en leeninstellingen… Lees verder »Mystery Man de mist in
De Dikke van Dale is uitgebreid met 9000 woorden, waaronder belminuut, kogelbrief, slobberwijn en ook weblog. De tijdelijke verblijfsstatus van ‘weblog’ wordt daarmee omgezet in een officiëel Nederlanderschap. Toegegeven, het woord was al volledig ingeburgerd, maar desondanks teken ik protest aan. Ik wil hier een lans breken voor mijn eigen taalverrijking DAGKLAD. Zeg nou zelf, dat is toch veel mooier?
“De ene dag is de stier zwart, de andere dag is de stier wit”, sprak Ronald Koeman na de overwinning van Benfica op FC Porto. Het lijkt me een letterlijke vertaling van iets idiomatisch uit een simpel talengidsje dat hij gebruikt om zijn Portugese persconferenties voor te bereiden. Collega Co van Porto kwam niet verder dan een stug “Ik heb geen witte zakdoekjes gezien”, ook al wapperden er ruim tweeduizend… Lees verder »Zwart en wit
Reclame maken voor eigen toko is niet uitzonderlijk in het Haarlems Dagblad, maar meestal gaat het om een onschuldige fourniturenwinkel in het Rozenprieel, waarvan de eigenaar zijn collectie patroon-radertjes mag aanprijzen onder het mom van een diepte-interview. Wat VVD-fractieleider Jozias van Aartsen vandaag echter wordt vergund, is voor middenstanders niet weggelegd. ‘Nederland het Nieuwe New York’, staat er boven zijn stuk. Waar de andere partijen zich na prinsjesdag vastbijten in… Lees verder »Profeet Jozias
Vreest niet, het Raarlems Dagklad wordt geen meteo-log, maar ik moet het echt even kwijt: als dit niet die schitterende herfst is die Jan Siebelink ons ooit beloofde, weet ik het niet meer. In John Banvilles ‘The Sea’, dat net de Man Booker Prize 2005 won, kwam ik dit tegen: It was one of those plangent autumn evenings streaked with late sunlight that seemed itself a memory of what sometime… Lees verder »Glak
Nederlanders zijn de grootste kunstrovers en -helers in Frankrijk, lees ik vanavond in NRC, dat er twee pagina’s aan wijdt. Onwillekeurig (malgré moi) bekruipt mij even het oranjegevoel, tot ik lees hoe pittoreske dorpskerkjes, die daar traditioneel de hele dag toegankelijk zijn, gewetenloos worden gestript van beelden en ornamenten. Zouden onze beste dieven ook naar het buitenland gaan, vroeg ik me eerst af, net als bij de voetbalprofs? Nee, het… Lees verder »Kraak noch smaak
Leven is decoderen, leven is het constant interpreteren van veranderingen en signalen: de snel invallende duisternis, de remlichten van de vrachtwagen voor je, de geur van de ‘verse’ garnalen, de medaille op een uniformborst, de letters HEMA, de koortsthermometer, het poemaspoor in het zand, brandlucht, overstekende voetgangers, doorlopende wenkbrauwen, snikken en glimlachjes, klokkengebeier, vallende kometen, stijgende aardolieprijzen… Je hebt er een dagtaak aan en wie de tekenen beter duidt dan… Lees verder »Christelijke daken