Ga naar de inhoud

Marijas

Pleasen

Verstokte Raarlemmers, vandaag even niks over Haarlem. Vat het niet persoonlijk op! Het gaat wel weer over, maar ik ben niet zo in de mood om jullie te pleasen. (Dat hoor ik de laatste dagen om de haverklap. Pleasen. ‘Wat kan een man nog meer doen om een vrouw te pleasen? Tot nu toe waren al mijn vorige lovers egoïstisch in bed…’ Zo gebruikt betekent het woord niet veel meer… Lees verder »Pleasen

Goede klap

De rubriek ‘De Sterren’ in de NRC citeerde gisteren (7 sept.) Tygo Gernandt, die tijdens opnames van de speelfilm Van God los schrok van zijn eigen inlevingsvermogen: “Echt, als er een kogel in had gezeten, had ik hem er doorheen gejaagd, daar ben ik van overtuigd.” Voor acteurs is inlevingsvermogen een pre. Bij advocaten, een andere groep die tegenwoordig tegen de sterstatus aanschurkt, staat het me tegen. Zodra er een… Lees verder »Goede klap

ABC-tjes

Je moet een andere mening aannemen zoals je een ander hemd aantrekt. Dat is een kwestie van zindelijkheid. (Jules Renard, Dagboek, 17 oktober 1902) Bovenstaand citaat las ik vandaag, en dacht aan de discussie afgelopen maandag in het ABC Architectuurcentrum, over de vraag of de het de goede kant op gaat met de Haarlemse stadsvernieuwing. Wordt Haarlem nou ERG of erg MOOI? Iedereen kende zijn rol. Architecten die elkaars projecten… Lees verder »ABC-tjes

Conrad en Ko

Zaterdag deden de huisdichteres en ik mee aan de literaire wandeling ‘Vier keer linksaf’. Boekhandel De Vries had criticus Wim Vogel verzocht het honderdjarig jubileum op te luisteren en dat was hem zeer wel toevertrouwd. Het parcours Jacobijnestraat – Grote Markt – Zijlstraat – honderd meter Gedempte Gracht legden wij af in precies een uur. Voor mij geen persoonlijk record, maar daar stond tegenover dat Vogel ons vergastte op een… Lees verder »Conrad en Ko

Zieke bobo’s

Het Algemeen Dagblad publiceerde gisteren de Ziekenhuis Top Honderd en de voorlopige conclusie is dat zieken en gewonden die daar fysiek nog toe in staat zijn, er beter aan doen de regio Kennemerland in aller ijl te verlaten – strompelend op krukken, zich afzettend op stompjes van de resterende ledematen, door familieleden getorst op een geïmproviseerde draagbaar of (voor wie de dramatiek schuwt) per taxi. De Grote Broer organiseerde (gealarmeerd!)… Lees verder »Zieke bobo’s

Rararollers

Ik vraag jullie aandacht voor het volgende: op een tafel in een van de vele bruisende culturele centra die de huisdichteres en ik bij het Uitfeest Utrecht aandeden (want er wordt wat afgebruist in dit land!), vond ik dit simpele schetsje. Onbeheerd. Ongesigneerd. Het kietelde mijn fantasie, het intrigeerde me, het knaagde uiteindelijk zelfs aan mijn doorgaans zo onwankelbare gemoedsrust. Gaat het hier om een ontwerp voor een onschuldig huishoudelijk… Lees verder »Rararollers

Niemandsbruid

Vreemd om een boek te lezen van een schrijver die nog maar zo kort dood is. Ik noem maar wat: Adele Schopenhauer, de hoofdpersoon van ‘Niemandsbruid’, Louis Ferrons laatste roman, ligt in 1849 op haar sterfbed. Op de zeventiende augustus vertoonde ze de eerste verschijnselen van waterzucht; ze begon op te zwellen als een ballon. Op de drieëntwintigste lijkt een mirakel te geschieden. Zo er al van een opeenhoping van… Lees verder »Niemandsbruid

Schuimvechters

Haarlemse practical jokers die tijdelijk zonder inspiratie zitten, voegen Dreft, Lux of Omo Tablets toe aan het water in het bassin bij de Zonnevechter, dat dan wordt opgeklopt door die drie miezerige fonteintjes en stevig gaat schuimen. Toen wij gisteren op de laatste, zoele augustusavond de Grote Markt overstaken was het weer zo ver. “Humor”, zei ik misprijzend, want ik had het al honderd keer eerder gezien. “Aaaahhhh!!!!”, zei de… Lees verder »Schuimvechters

Louis Ferron

Vandaag werd Louis Ferron begraven. Ik kom er nog op terug zodra ik ‘Niemandsbruid’ uit heb, zijn laatste roman, waarvan hij pas drie dagen voor zijn overlijden het eerste exemplaar onder ogen kreeg. In het Haarlems Dagblad van woensdag 31 augustus staat een ontroerend stuk van Martin Hendriksma over de voorgenomen hereniging tussen Ferron en twee hoogbejaarde Duitse tantes, die hem tussen zijn eerste en vijfde levensjaar hadden gekend, alvorens… Lees verder »Louis Ferron

Megafuif I t/m VII

Ik ben evenementenschuw. Mysteryland, Lowlands, Sail, Pukkelpop, Haarlem Culinair, de HISWA, de Santpoortse Feestweek, de braderie Vergierdeweg – laat maar zitten. Voor mij geldt het oude adagium ‘two is company, three is a crowd’.Maar onlangs in België passeerden wij nu eens een partycentrum dat wél tot mijn verbeelding sprak. Bij (als ik het wel heb) het gehucht Bergom, hetwelk je moet zoeken in de driehoek Kwarekken, Kipdorp en Goorbeek –… Lees verder »Megafuif I t/m VII