Marijas

Hebben sociologen al een betrokkenheidsindex, die aangeeft in welke mate bewoners zich inzetten voor hun leefomgeving? Een getal dat uitdrukt hoeveel uur / calorieën / zweetdruppels zij ervoor over hebben om hun wijk of dorp tot een betere plek te maken? Het kan niet anders of Wijhe zou hoog scoren. Ik blijf mij verbazen over de daadkracht en gemeenschapszin hier in Salland. De dingen worden gefikst, geregeld, opgelost, aangepakt, gerealiseerd.… Lees verder »Minder wit

Als leraar Engels besta ik voor 90% uit rood potlood, heb ik hier weleens geschreven (gekscherend, hè, gekscherend!). Ik verbeeldde me dat het percentage na mijn pensioen geleidelijk was afgenomen maar vanochtend gloeiden de rudimentaire hersengebieden die bij correctiewerk worden geactiveerd ineens fel op in het hele spectrum tussen scharlakenrood en purperpaars. In Trouw was ik aangeland bij zo’n zielloos katern met gesponsorde content waar (of vergis ik mij?) niemand… Lees verder »Risk-assed banking

De eerste drie delen in de reeks gesprekken met werknemers van bekritiseerde bedrijven en instanties waren me ontgaan, maar de felrode haardracht en lustig zwierende Bhagwan-rode uitmonstering van Zwana de Vries vielen onmogelijk te negeren (Trouw, 17 aug.). Hoezee, een mensenmens op de loonlijst van de Belastingdienst, leek de strekking van het interview. Zwana leeft intens mee met eenieder die weleens een blauwe envelop heeft ontvangen of verstuurd. Als een… Lees verder »Belasting-dienst

Geen probleem: op de yoghurt zat een streepjescode, evenals op de koffie, de olijven, de gedroogde tijm en mijn andere boodschapjes en toen had de vriendelijke krullenbol achter de kassa bij AH ineens wèl een probleem. Hij keek me aan met een gezichtsuitdrukking die van alles kon uitdrukken (zelfspot, een diepgevoeld besef van zijn tekortschietende warenkennis of verbazing over het overweldigende winkelassortiment van zijn baas) en hield het onbekende voorwerp… Lees verder »Warenkennis

“Zie jij ook iets geks?” vroeg de huisdichteres en hield het pakje geitenkaas onder mijn neus. Fromage de chèvre met paarse schimmel, geitenmijt, geitenkaasgaten die een perfecte smiley vormden? Nee, er viel mij niks op en na met mijn ogen geknipperd te hebben andermaal niks. Later vroeg ik me af hoeveel anderen niets hadden opgemerkt. Dat het de Spaanse etikettentikkers en etikettenplakkers was ontgaan was nog tot daar aan toe,… Lees verder »Twee keer kijken

De meeste katten bestaan voor 90% uit zachtpluizige aaibaarheid en soepele spierbundels die smachten naar eeuwigdurende massage. In hun binnenste zit een navulbare opslagruimte voor Sheba of Whiskas, met ergens in de keel verstopt een genoeglijk ronkend spinnerijtje. Dan ben je er wel zo’n beetje. Daarnaast kennen wij hier in de buurt een kat die voor 90% bestaat uit gewetenloze moordlust, slinksheid en chronisch wantrouwen tegen de mens en alle… Lees verder »Door merg en been

‘Do not adjust your set’ was de klassieke tekst waarmee in tijden van weleer de BBC haar kijkers meedeelde dat er een technische storing was. Dus niet op je knieën voor het toestel aan de knopjes gaan pielen of op het dak de antenne anders richten. Het ligt aan ons! Ik moest er gisteren aan denken. Wie het vorige stukje heeft gelezen, weet dat we door het overlijden van mijn… Lees verder »Do not adjust your set

Pret laat zich niet programmeren. Drie weken geleden schreef ik Voor-, nu- en napret, waarin ik mij verkneukelde over ons aanstaande bezoek aan Zwarte Cross. Dit weekend was het dan zover. We gingen, ja, alleen (dat was niet voorzien) zong helaas het ‘Lux aeterna’ van Nadia Boulanger nog na in mijn oren. Zaterdag werd mijn moeder begraven, die na een onwaarschijnlijk kort ziekbed de maandagochtend daarvoor was overleden. De uitvaart… Lees verder »Zwart Kruis