Ga naar de inhoud

Marijas

Voor-, nu- en napret

(Straatjournaal, juli ’23) Doorgaans ben ik niet zo’n voorpretmens. Ik ben meer van de nu-pret, als het meezit gevolgd door napret. Mijn leven is simpel. ‘s Winters maak ik stoofpeertjes en glühwein. Als het sneeuwt probeer ik een arrenslee te huren en als het dooit kijk ik ijsbeerfilms op Netflix. Dus mij verbaast het enorm als ik op 4 februari lees dat de 60.000 kaartjes voor zomerfestival Lowlands in zes… Lees verder »Voor-, nu- en napret

Feessie

‘Het leven is een feestje maar je moet wel zelf de mortierbommen aansteken.’ In mijn favoriete angst- en paniekzaaier De Stentor (regiobijlage Salland) lees ik over de knalfuif van Ronald van Berkum (net 50), die 50 werd en dat vierde met een ‘besloten’ vuurwerkshow. ‘Besloten’ in die zin dat het geen openbaar evenement was, niet in de zin dat de projectielen inpandig werden gelanceerd in een geluidsdichte ruimte: tot in… Lees verder »Feessie

Onverwachte tornado’s

#Tornado’s #rukwinden #zomerstorm #windhoos # tyfoon & tropische cycloon #fluisterzachtbriesje #orkaan #coderood #wolkbreuk Wat hoort er in dit rijtje niet thuis, qua nieuwswaarde? Het antwoord zal duidelijk zijn aan iedere huismus (mens of vogel) die de afgelopen dagen dakpannen en zonnepanelen langs zag vliegen, te midden van tentluifels, surfplanken zonder surfer, surfers zonder surfplank, vale gieren, parasols, luciferhoutjes, beukentakken, en door de wind van hun broodje gescheiden hamburgers. Over van… Lees verder »Onverwachte tornado’s

Einde perron

Hardlopers zijn doodlopers en spoorlopers soms ook. Dat er aan het eind van het perron een ontmoedigingsbeleid wordt gevoerd is dus alleszins begrijpelijk. Zelf heb ik (lachebekje) geen aansporing nodig om rechtsomkeert te maken; als ik op dat verre punt aanland is dat omdat er een trein is uitgevallen en ik de tijd do… verdrijf door wat/eindeloos heen en weer te wandelen. Hoe effectief een verbods- of waarschuwingsbord op die… Lees verder »Einde perron

Voorwaardige bibliotheek

Wijhe krijgt een voorwaardige volwaardige bibliotheek, concludeerde ik toen ik de raadszaal verliet, tevreden over mijn dorp. Eerder schreef ik hier over mijn afkeer van het woord ‘servicepunt’; over de kans op een eenmalige subsidie van €220.000 om een volwaardige bibliotheek op te zetten, met ruimtes voor workshops en taalles. En… uh… een poëziekast? Als je het mij vraagt is een bibliotheek er ook voor mensen die allang goed kunnen… Lees verder »Voorwaardige bibliotheek

Dichtbij en ver weg

Ja, rijm het allemaal maar eens…De huisdichteres deed mee aan het festival Schoorlse Kunsten en reisde donderdag af. Ik volgde haar vrijdag. Tot zover valt het nog te rijmen, door rijmelaars met of zonder rijmwoordenboek. Maar er was ook nog het nationale en mondiale nieuws, waarvan wij door het drukke programma bleven afgeschermd. Terwijl het in één geval zo dichtbij bleek. Ik logeerde bij vrienden in Beverwijk en op zaterdagochtend… Lees verder »Dichtbij en ver weg

Boekenservicepunt Wijhe

‘De PvdA gaat een ultieme poging wagen om van het servicepunt van Bibliotheek Salland een volwaardige bibliotheek te maken.’ (Stentor 21-6) Help, die ‘ultieme poging’ doet het klinken of ze een gehucht aan de overzijde van de IJssel willen veroveren en daartoe desnoods bereid zijn Gelderland tot voorbij Apeldoorn onder water te zetten. Erger vind ik dat ‘servicepunt’, een lelijk woord dat bij mij associaties oproept met een uitgekookte rijwielhersteller… Lees verder »Boekenservicepunt Wijhe

Iets kleins doen

“Houd je het droog, Sylvia?’ vroeg de ceremoniemeester door de microfoon. Het antwoord was voor iedereen te zien: nee. Muzieklerares Marleen Bijleveld had ‘We moeten iets kleins doen’ op muziek gezet en de kinderen van de Bavo Jenaplanschool aan de Westergracht hadden het zojuist voorbeeldig ten gehore gebracht. En toen moest de onthulling van het muurgedicht nog komen, de hoogwerker stond al gereed. Wat een vriendelijke, rustige sfeer heerst er… Lees verder »Iets kleins doen

Witte veders

Aan de overkant van de rivier woont een man die voor de aardigheid allerlei dieren houdt. Een paard, een ezel, een alpaca en ook pluimvee, twee witte pauwen en een zwaan. We hebben altijd het meeste plezier om de alpaca, die ons niet schattig maar schattend aankijkt. Je wordt in het voorbijgaan gewogen, getaxeerd, gekeurd en soms kijkt hij uitgesproken misprijzend. Hij vindt mensen stom. Soms worden we een beetje… Lees verder »Witte veders

Ruggen zonder nummer

Het stukje dat hier eerst stond was verluchtigd met een afbeelding van een aantal weinig sensationele, zeer verwisselbare, met non-descripte T-shirts en keurige bloesjes bedekte ruggen (m/v). De eigenaar (m/v) van een der ruggen attendeerde mij er vandaag op dat ik met die publicatie ver over de AVG-schreef ging en verwachtte dat ik mijn verantwoordelijkheid zou nemen. Verantwoordelijkheid, daar is de voltallige eenpersoons hoofdredactie dol op!! Dus bij dezen: ik… Lees verder »Ruggen zonder nummer