In 2013 was er een rage rond het aanstekelijke ‘Happy’ van Pharrell Williams (bijna een jaar in de Top 40). In talrijke wereldsteden werd een filmproject opgezet waarbij mensen op straat werd gevraagd te dansen op dat nummer. Zojuist heb ik weer eens een halfuurtje naar de aflevering van Amsterdam gekeken (Youtube bewaart die dingen) en dat doet wonderen voor mijn humeur. Sommigen beginnen schuchter, een beetje verontschuldigend naar voorbijgangers… Lees verder »Dancing days
Straatjournaal april ’21 Wat zegt het dat ‘energie’ zo veelvuldig opduikt in reclames? Dat we als volk de totale uitputting nabij zijn? En steevast wordt het menselijk lichaam voorgesteld als een vooroorlogs Fiatje met een lege tank dat rochelend is gestrand in de berm. De bestuurder moet met een jerrycan naar een boerderij, waarna het vehikel opgewekt verder tuft. Alleen krijgen wij onze ‘benzine’ toegediend in de vorm van isotone… Lees verder »Energiedozen
Op weg naar de honderdste Straatjournaal-column. Ontkennen baat niet: ik ben een loser. We zaten te babbelen met een vriendin, op een bankje in de Haarlemmerhout. Tegen de schemering gingen we naar huis en na tien minuten ontdekte ik dat ik mijn rugtas had laten staan. Stom! Wij terug. Ik vatte het eerst laconiek op (ach… een bejaarde Eastpak met alleen een antieke Samsung erin; en de meeste mensen deugen,… Lees verder »Afgeschermd
Geschreven voor Straatjournaal Sinds de lockdown is er iets met mijn oren, lijkt het wel. Zijn ze beter geworden? Komt het door het contrast met de eerdere stilte en rust? Want ik ben niet langer auto-immuun. Bij het voetgangerslicht erger ik me als ik lang moet wachten op de grijze, zwarte en witte gevaartes die als één langgerekt brullend monster voorbijrazen. De meeste lijken ontworpen om tijdens Parijs-Dakar een onvoorzichtig… Lees verder »Funda-mentalist
In zijn NRC-column voert Marcel van Roosmalen met enige regelmaat de bewoners van zijn nieuwe woonplaats Wormer op, doorgaans weinig flatteus. Het botert niet tussen hem en de autochtone bevolking. Gisteren kreeg de RaDa-reda een geheimzinnig verzoek om eenmalig als ‘ghost-writer’ voor Marcel op te treden, met onderstaand resultaat. Leah van Roosmalen (3) spuugde en pieste onderweg zoals altijd copieus in het kinderzitje. Met mijn Vitesse-sjaal depte ik mijn dochter… Lees verder »Terug naar Arnhem
Het nieuwe nummer va Straatjournaal is uit, met mijn column Er bestaat een Top-40 van zeventiende-eeuwse zeehelden, met op plek één Michiel Adriaenszoon de Ruyter – de Bohemian Rhapsody onder de admiraals. De lijst is gebaseerd op het aantal portretten dat van iedere held bestond (dus niet op het aantal tot zinken gebrachte galjoenen). De Ruyter zal derhalve alleen van zijn toppositie worden verdreven als ergens een zeecontainer schilderijen opduikt… Lees verder »Zeehelden, wij
Straatjournaal is uit, een week later dan normaal. Mijn column moest ik inleveren op de datum dat hier de scholen werden gesloten en het coronavirus al verwoestingen aanrichtte in Italië. Een andere (ingehaald door de actualiteit, zie Ex-column) had ik toen al ingetrokken. Deze houdt veel slagen om de arm. En het zou fijn zijn als jullie de verkopers snel verlosten van hun voorraad. De paddestoel doet het nog steeds… Lees verder »23-90-87-50-88-55
Deze hoeven jullie niet te lezen, beste lezers! Voor Straatjournaal leverde ik dinsdag (deadline) een column in die twee dagen later door de feiten werd ingehaald. Die komt er dus niet in. Wel in het RaDa, dat ook een beetje mijn dagboek is. Als bewijs van mijn naïviteit, misplaatste joligheid en gebrek aan voorspellende gaven. Een 100% steriele, absoluut virusvrije column lijkt me deze maand geboden. Desnoods typ ik ‘m… Lees verder »Ex-column
Straatjournaal december ‘19 Soms word ik gelukkig van een boek, jawel, zelfs al heet het Drive Your Plow Over the Bones of the Dead. Dat is van Olga Tokarczuk, de Poolse auteur die dit jaar de Nobelprijs voor Literatuur won. Zoals die vrouw over een jas kan schrijven! Nee, ik meen het. De bejaarde hoofdpersoon uit dat boek met die naargeestige titel (nog niet in het Nederlands vertaald) woont alleen… Lees verder »Jassengeluk
Zo’n drie of vier keer per jaar hebben mijn vrouw en ik ruzie. Weinig op zich, maar door de jaren heen is er één onuitroeibaar thema: ik word (te?) kwaad op iemand anders en zij wil dat ik me beheers, waardoor ik nóg kwader word. Zo ook afgelopen donderdag. Aan mijn humeur lag het niet – we kwamen terug van een erg fijn concert in de Dorpskerk in Bloemendaal. Bij… Lees verder »Kwaad en verstandig