Geschreven voor Straatjournaal mei ’22 ‘Is het geen snoepie!’ Deze vertederde uitroep ging niet over peuter, puppy of hangoorkonijn maar over een oorlogsmonument: het liefste bunkertje van Nederland. Degene die het meermalen zei het afgelopen jaar was een onbenullig en frivool persoon die luistert naar dezelfde naam als ik. Het snoezige bunkertje in kwestie staat bij Station Wijhe en als wij vrienden of familie afhaalden, stonden we altijd even stil… Lees verder »Bunker in ruste
Straatjournaal april ‘2022 Kennen jullie Gerrie Hondius nog, beste Straatjournaal-lezers? Lang, lang geleden (toen Poetin nog gewoon een sportief robbertje judode om zijn agressie af te reageren) had Gerrie in deze krant de grappige strip Ansje Tweedehansje. De brave Ansje (stokkerige ledematen, vel over been, een neus als een soepstengel, de motoriek van een giraf met vier poten in het gips) probeerde er het beste van te maken in dit… Lees verder »Lieve moedige mensen
Rond de 10e van elke maand moet ik een column inleveren bij Straatjournaal. De onderstaande wordt het niet in april; ik moest iets met de oorlog, het zinde me niet dat Poetin ons de Z had afgepikt en ik wilde niet het laatste restje hoop torpederen bij de lezers. Ik zocht een manier om het Goede te laten overwinnen. Ik had te veel twijfels bij de opzet, wist niet of… Lees verder »Geschiedenisles van de toekomst
Straatjournaal maart ’22 Hoeveel man- en vrouwuren hebben we de afgelopen maand als land besteed aan vieze ooms, geile neefjes en overlibidineuze grootvaders? Gniffelend, tut-tuttend, smikkelend en smullend bij praatprogramma’s, scrollend door click- en dickbait, krantencommentaren en analyses lezend, roddelend met vrienden en collega’s of zwaarwichtig discussiërend? Met dank aan #marcmarco&alibee en #datsneueKamerlid (lid!) Gijs van Dijk waarvan ik voor het eerst hoorde toen hij aftrad wegens ongespecificeerde groezeligheden in… Lees verder »Vieze ooms
Straatjournaal december ’21 “Ik doe niet moeilijk over een beetje pijn!” We zaten ‘s zomers buiten rond een houtvuur; de spreker, een vriend van mij, liet zijn uitspraak volgen door een dramatische pauze en keek suspense-verhogend de kring rond (spalkte hij zelf zijn botbreuken? Trok hij zijn eigen kiezen? Had hij zonder verdoving zijn appendix verwijderd?). En dan de anticlimax, met perfecte timing: “Ik slik gewoon een paar pijnstillers.” Dit… Lees verder »What if?
Eerst even: Words and More gaat door morgenmiddag in het Badhuis. Het zou leuk zijn als we elkaar daar zagen. En dan nu mijn column voor het jubilerende Straatjournaal. Ik woon sinds een half jaar in een dorp in Overijssel en daar doen ze dingen anders. Ik voel me soms antropoloog. Pompoenen en kalebassen op een bankje in de voortuin, hoe moet ik dat duiden? Een vruchtbaarheidswens? Een aanstaand Halloween-ritueel,… Lees verder »Vierders
Straatjournaal oktober ’21 Zou je dan weer achttien willen zijn? Of achtentwintig? Ik mag het graag vragen, aan mijzelf of aan dertig- tot tachtigplussers die klagen over sleur, knellende sociale banden, te strakke steunkousen, slappe buikspieren of afnemende mentale en lichamelijke lenigheid. Zelf houd ik het in gezelschap bij een gemakzuchtig ‘grote gruwel, nee!’ En som dan lui een aantal kwalen op waar iedere gezonde jongere mee kampt. Aanloopproblemen van… Lees verder »Jong en gesloopt
Straatjournaal sept. ’21 De topsporter als moderne heilige en martelaar, zijn die parallellen al eens grondig uitgewerkt? De overeenkomsten tussen bidplaatjes en Messi-posters; tussen relikwieën in nissen en een vitrine met het Milan-shirtje dat San Marco droeg in de CL-finale tegen Benfica? En wat zou een stukje meniscus van Virgil van Dijk opbrengen op een veiling? Verguisd of gek verklaard door sommigen, geadoreerd door anderen. ‘Zó herkenbaar!’ zou de afvallige… Lees verder »Waterlanders
In 2013 was er een rage rond het aanstekelijke ‘Happy’ van Pharrell Williams (bijna een jaar in de Top 40). In talrijke wereldsteden werd een filmproject opgezet waarbij mensen op straat werd gevraagd te dansen op dat nummer. Zojuist heb ik weer eens een halfuurtje naar de aflevering van Amsterdam gekeken (Youtube bewaart die dingen) en dat doet wonderen voor mijn humeur. Sommigen beginnen schuchter, een beetje verontschuldigend naar voorbijgangers… Lees verder »Dancing days
Straatjournaal april ’21 Wat zegt het dat ‘energie’ zo veelvuldig opduikt in reclames? Dat we als volk de totale uitputting nabij zijn? En steevast wordt het menselijk lichaam voorgesteld als een vooroorlogs Fiatje met een lege tank dat rochelend is gestrand in de berm. De bestuurder moet met een jerrycan naar een boerderij, waarna het vehikel opgewekt verder tuft. Alleen krijgen wij onze ‘benzine’ toegediend in de vorm van isotone… Lees verder »Energiedozen