Rond de 10e van elke maand moet ik een column inleveren bij Straatjournaal. De onderstaande wordt het niet in april; ik moest iets met de oorlog, het zinde me niet dat Poetin ons de Z had afgepikt en ik wilde niet het laatste restje hoop torpederen bij de lezers. Ik zocht een manier om het Goede te laten overwinnen. Ik had te veel twijfels bij de opzet, wist niet of… Read More »Geschiedenisles van de toekomst
Straatjournaal maart ’22 Hoeveel man- en vrouwuren hebben we de afgelopen maand als land besteed aan vieze ooms, geile neefjes en overlibidineuze grootvaders? Gniffelend, tut-tuttend, smikkelend en smullend bij praatprogramma’s, scrollend door click- en dickbait, krantencommentaren en analyses lezend, roddelend met vrienden en collega’s of zwaarwichtig discussiërend? Met dank aan #marcmarco&alibee en #datsneueKamerlid (lid!) Gijs van Dijk waarvan ik voor het eerst hoorde toen hij aftrad wegens ongespecificeerde groezeligheden in… Read More »Vieze ooms
Straatjournaal december ’21 “Ik doe niet moeilijk over een beetje pijn!” We zaten ‘s zomers buiten rond een houtvuur; de spreker, een vriend van mij, liet zijn uitspraak volgen door een dramatische pauze en keek suspense-verhogend de kring rond (spalkte hij zelf zijn botbreuken? Trok hij zijn eigen kiezen? Had hij zonder verdoving zijn appendix verwijderd?). En dan de anticlimax, met perfecte timing: “Ik slik gewoon een paar pijnstillers.” Dit… Read More »What if?
Eerst even: Words and More gaat door morgenmiddag in het Badhuis. Het zou leuk zijn als we elkaar daar zagen. En dan nu mijn column voor het jubilerende Straatjournaal. Ik woon sinds een half jaar in een dorp in Overijssel en daar doen ze dingen anders. Ik voel me soms antropoloog. Pompoenen en kalebassen op een bankje in de voortuin, hoe moet ik dat duiden? Een vruchtbaarheidswens? Een aanstaand Halloween-ritueel,… Read More »Vierders
Straatjournaal oktober ’21 Zou je dan weer achttien willen zijn? Of achtentwintig? Ik mag het graag vragen, aan mijzelf of aan dertig- tot tachtigplussers die klagen over sleur, knellende sociale banden, te strakke steunkousen, slappe buikspieren of afnemende mentale en lichamelijke lenigheid. Zelf houd ik het in gezelschap bij een gemakzuchtig ‘grote gruwel, nee!’ En som dan lui een aantal kwalen op waar iedere gezonde jongere mee kampt. Aanloopproblemen van… Read More »Jong en gesloopt
Straatjournaal sept. ’21 De topsporter als moderne heilige en martelaar, zijn die parallellen al eens grondig uitgewerkt? De overeenkomsten tussen bidplaatjes en Messi-posters; tussen relikwieën in nissen en een vitrine met het Milan-shirtje dat San Marco droeg in de CL-finale tegen Benfica? En wat zou een stukje meniscus van Virgil van Dijk opbrengen op een veiling? Verguisd of gek verklaard door sommigen, geadoreerd door anderen. ‘Zó herkenbaar!’ zou de afvallige… Read More »Waterlanders
In 2013 was er een rage rond het aanstekelijke ‘Happy’ van Pharrell Williams (bijna een jaar in de Top 40). In talrijke wereldsteden werd een filmproject opgezet waarbij mensen op straat werd gevraagd te dansen op dat nummer. Zojuist heb ik weer eens een halfuurtje naar de aflevering van Amsterdam gekeken (Youtube bewaart die dingen) en dat doet wonderen voor mijn humeur. Sommigen beginnen schuchter, een beetje verontschuldigend naar voorbijgangers… Read More »Dancing days
Straatjournaal april ’21 Wat zegt het dat ‘energie’ zo veelvuldig opduikt in reclames? Dat we als volk de totale uitputting nabij zijn? En steevast wordt het menselijk lichaam voorgesteld als een vooroorlogs Fiatje met een lege tank dat rochelend is gestrand in de berm. De bestuurder moet met een jerrycan naar een boerderij, waarna het vehikel opgewekt verder tuft. Alleen krijgen wij onze ‘benzine’ toegediend in de vorm van isotone… Read More »Energiedozen
Wie van ons leeft níet onder de rook van Tata? Letterlijk, bedoel ik. En dat maakt het zo gecompliceerd. Iedereen heeft zijn eigen Tata. Mijn Tata begon romantisch, toen ik als kind een jubileumboek van Hoogovens opsloeg en me vergaapte aan kolkende, roodgloeiende beekjes staal. En aan de gespierde helden die in dat inferno wisten te overleven – lassers, ijzervlechters, kraanmachinisten. Mannen met helmen! Mijn eerste popconcerten zag ik in… Read More »Ondenkbaar?
Op weg naar de honderdste Straatjournaal-column. Ontkennen baat niet: ik ben een loser. We zaten te babbelen met een vriendin, op een bankje in de Haarlemmerhout. Tegen de schemering gingen we naar huis en na tien minuten ontdekte ik dat ik mijn rugtas had laten staan. Stom! Wij terug. Ik vatte het eerst laconiek op (ach… een bejaarde Eastpak met alleen een antieke Samsung erin; en de meeste mensen deugen,… Read More »Afgeschermd