Humeur

Zaterdagochtend, ik bracht de huisdichteres naar het station. Zij was gekleed op de heersende weersomstandigheden – lange periodes met harde regen met tussendoor periodes met nog hardere regen en het geheel rijkelijk besprenkeld met extra druppels. Lekker dan! Bij verzorgingstehuis Het Weijtendaal rollatorde ons een oud vrouwtje tegemoet. Rood jack, capuchon op. Geef die stakker een limousine met privéchauffeur dacht ik meewarig, maar al van verre riep ze ons monter… Lees verder »Nattigheid zonder narigheid

Om bij mijn eigen afspeellijsten te komen, moet ik eerst de muzieksuggesties wegscrollen die Spotify mij opdringt. In het gunstigste geval ergerniswekkend (opgedrongen vrolijkheid, noodzakelijke ontspanning of herfstmelancholie, stemmingsetiket A7, M14 of T9 uit hun grote jukebox), maar speciaal deze week voelt hun bemoeienis als een ongewenste intimiteit. Maandag verloor ik een goede vriend; het overlijden kwam niet onverwacht en ik kon gelukkig nog op bezoek in het hospice. Maar… Lees verder »Onbestemd

Soms heb je het een en kort daarna het ander en soms zit er tussen het een en ander te weinig ruimte om de boel te ontklutsen of sorteren. Zondagavond in Zutphen hoorde ik Pianotrio no. 2 van Sjostakovitsj voor het eerst live uitgevoerd en de talloze keren dat ik het op CD beluisterde in verschillende uitvoeringen hadden me niet voorbereid op de overdonderende impact die het Trio Martinot zou… Lees verder »Geen daluur

Ineens wilde ik gisteren een nachtwandeling gaan maken, nu het nog kan voor de avondklok ingaat. Zo kinderachtig! Want hoe vaak ben ik nog ‘s nachts buiten? En dan, wat is nacht nog in dit land? (zie Donker en Nightwalking) Mijn memorabelste nachtzwalk was zo’n zeven jaar geleden, toen ik op 28 december was uitgenodigd voor een jaarlijks bierfestivalletje in de Haarlemse rivierenbuurt. Met pubquiz en varieté; begonnen als familiegebeuren… Lees verder »Avondklok

Het was een RaDa-arme week… Bij gebrek aan zitvlees, rust in de donder en concentratievermogen. Er moest een verstrekkende beslissing worden genomen. Vrijwillig, dat wel, maar eigenlijk maakte dat het nog moeilijker. Gelukkig zou de beslissing samen met de huisdichteres worden genomen, met een statutaire meerderheid van twee stemmen, dat vereenvoudigde de zaak. Rationeel, neutraal zouden we voors en tegens tegen elkaar afwegen; ons uitputtend documenteren, laten informeren, onpartijdig advies… Lees verder »Zenuwmoot

Deze week was ik tien minuten op vakantie in eigen stad. Ik moest iets ophalen in de thuiszorgwinkel in de Amsterdamstraat, bij de Amsterdamse Poort. Er waren drie wachtenden. De vrouw die geholpen werd, zocht een hometrainer en liet zich uit-en-ter-na voorlichten over… waarover níet? Van het materiaal van de stuurgrepen tot de kwaliteit van de riempjes van de toeclips. Het duurde en duurde. “Kan er ook een aanhangwagentje achter?”… Lees verder »Blinde vlekken

Je trekt de gordijnen open en pfff… Is het zó’n dag? Je hebt bullshit en gullshit (foto links)! Ieder viert Bevrijdingsdag op zijn eigen manier, inclusief de meeuwen. De RaDa-reda probeerde er het beste van te maken (bewerkte foto midden en rechts) maar zag er toch een bedenkelijk voorteken in. Geheel ten onrechte, bleek. ‘s Middags vierde een vriendin haar vijfenzestigste verjaardag. Niet met een f*** the C*r*n*party maar een… Lees verder »Feestje

Het ‘Meisje met de parel’ had ooit wimpers! In haar eigen Gouden Eeuw had ze ooghaartjes en mettertijd (als door chemotherapie) zijn die opgelost. Wanneer waren ze voor het laatst nog met het blote oog zichtbaar? In 1750? 1850? Dankzij macroröntgenfluorescentiescanning (gaat het Nationaal Dictee nog door voor 2023?) zijn die verdwenen haartjes herontdekt, bij het onderzoek Meisje in de Schijnwerper. Nog iets, Vermeer beeldde het meisje af tegen een… Lees verder »Fluorescentie